Από την Kat.Pap.…
Βγάζει άχρηστα όλα τα …φροντιστήρια αλλά και όλους τους καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα. Γιατί γνωρίζοντας στα ελληνικά μόνο το “γεια σου” περνάει τις τάξεις γυμνασίου-λυκείου άνετα και… αγόγγυστα. Το ότι στα είκοσι της δείχνει να πάσχει από αλτσχάιμερ δεν την εμπόδισε στο μπέκα – βγαίκα, φοβάμαι όμως μήπως ο στίχος “όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο” την στήσει στον τοίχο γιατί οι μάρτυρες σπάνια κρατούν κλειστό το στόμα τους εκτός κι αν …στομωθούν με τα σοκολατάκια που θα περισσέψουν από τον κύριο πρέσβη! (ένα σοκολατάκι κύριε πρέσβη!)
Να όμως πως έχουν τα πράγματα σε μια ιστορία χιτσκοκική με ένα χεράκι στο ξέβγαλμα από Στίβεν Κινγκ!
Γλυκό μεσημέρι, ο καιρός δεν έχει αποφασίσει αν θα μας ρίξει τις ψιχάλες κατακέφαλα. Η Τατιάνα Στεφανίδου μ’ ένα πλατύ χαμόγελο φιλοξενεί στην τηλεοπτική της εκπομπή στο starchannel την Τζούλια Νόβα που επιλέχτηκε να παρουσιάζει στο ίδιο κανάλι τον “Τροχό της Τύχης” μαζί με τον Πέτρο Πολυχρονίδη. Την ρωτάει για τα παιδικά της χρόνια.
Εκείνη της λέει πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ουκρανία ενώ ήρθε στην Ελλάδα στα 13 της, για να μείνει με τη μαμά της που ήδη δούλευε στην Αθήνα τέσσερα χρόνια. Γράφτηκε στην Β΄ Γυμνασίου γνωρίζοντας μόνο μια ελληνική λέξη: “Γεια σου.”
“Πως γινόταν η συνεννόηση με τους συμμαθητές σου;”
Η απάντηση απλή: “Με νοήματα!”.
Η Τατιάνα επιμένει υπογραμμίζοντας πως η Β΄ Γυμνασίου είναι δύσκολη περίπτωση ακόμα και για τους έλληνες μαθητές πως λοιπόν εκείνη τα κατάφερε, μήπως έμεινε σε κάποια τάξη στο Γυμνάσιο η στο Λύκειο;
Χτυπιέται η άλλη. Οχι, πέρασε με το πρώτο όλες τις τάξεις, δεν θυμάται πόσες ώρες διάβαζε, τα μάθαινε παπαγαλία.
-Σε ποιο γυμνάσιο πήγαινες; ρίχνει τη βόμβα η Στεφανίδου.
Η απάντηση, την… αποζημιώνει: “Δεν θυμάμαι!
Η 20χρονη δεν …θυμόταν ποιο σχολείο τέλειωσε πριν δυο χρόνια στην Αθήνα! ( Οχι πως έχει σημασία αλλά να θυμίσουμε πως η αλτσχαιμερούσα είχε αφήσει αδιάφορο τον Πέτρο Κωστόπουλο όταν παρουσίαζε φουστανάκια κατά τη διάρκεια της εκπομπής του, πλην όμως είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον του Μάρκου Σεφερλή, που στην δική του πρωινή εκπομπή την προέβαλε μέχρι παρεξηγήσεως από την σύζυγον του, όπως επανειλημμένα γραφόταν εκείνες τις μέρες. Το θέμα είναι μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει το αλτσχαίμερ με τον “τροχό της τύχης”; Η τύχη ίσως βοηθήσει, τι γίνεται όμως αν ροκανιστεί από τον τροχό;