Του Δημήτρη Αντωνόπουλου…
«Toν αφιερώνω στην Toddy. Αγάπη μου, γερνάω. Ετοίμαζα καιρό αυτό το δίσκο. Τώρα μπορώ να κρεμάσω τα παπούτσια μου»..
Αυτά λέει ο Chuck Berry στην γυναίκα του (είναι μαζί μόνο…68 χρόνια) σε σχετική του δήλωση, που αφορά το νέο άλμπουμ του γερόλυκου του Rock & Roll. Κυκλοφορεί άλμπουμ, 38 ολόκληρα χρόνια μετά το προηγούμενό του ο Chuck, ένας απο τους ”εφευρέτες” του R & R, τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Το 2017, θα είναι στην αγορά, ενώ πρόσφατα έκλεισε τα 90 του χρόνια.
Σε ποιούς απευθύνεται σήμερα; Σίγουρα όχι στον πλανήτη αυτόν. Στον πλανήτη όπου το R & R μας χαρίζει πια μόνο (συχνά ασήμαντα – συχνά συμπαθητικά) μεταλλαγμένα υβρίδια της ίδιας του της ύπαρξης, που τα ξεχνάμε σε δυο μέρες. Φαντάζομαι πως τύποι σαν τον Chuck Berry, δεν δίνουν δεκάρα ούτε για αυτό όμως. Δεν δίνουν δεκάρα γενικώς. Και ευτυχώς.
Ο Bruce Springsteen, άγνωστος τότε, είχε ανοίξει κάποτε για αυτόν, σε μία απο τις πολλές εμφανίσεις του Chuck στις ”γειτονιές” των Η.Π.Α. Ναι. Το θυμάται ακόμη. Κι ας μοιράστηκαν την ίδια σκηνή ξανά, στα χρόνια της καταξίωσής του και πάλι. Οι ήρωες μας, είναι ο παιδικός μας τόπος, οι εφηβικές μας πρώτες φορές. Κι ο Chuck Berry έχει πάρει πολλές παρθενιές. Πολλές πρώτες.
Πολλά όνειρα, σε πολλά νεανικά κεφάλια. Τελειώνει όμορφα το βιβλίο του με το νέο του άλμπουμ. Κι ας είναι απο μιαν άλλη (πια) εποχή. Το έχουμε ανάγκη να μας θυμίζει όλα αυτά που κάποτε άλλαξαν τον κόσμο, η έστω, προσπάθησαν για κάτι τέτοιο.
Welcome back Chuck.