του Πέτρου Κασιμάτη…
Κάθεσαι και σκέπτεσαι τους τριγμούς της Ελληνικής κοινωνίας! Κάθεσαι και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να έχει το κουράγιο αυτός ο άνθρωπος να μιλάει στα κανάλια, να βγαίνει στο πλατό της Λαμπίρη και την άλλη μέρα να θάβει το παιδί και τη γυναίκα του που ο χάρος με τη μορφή της «Πόρσε» ήλθε και τα έκανε όλα μαντάρα…
Αναρωτιέται κανείς πως ο Υπάτιος Πατμάνογλου, που είδε όλη την οικογένεια του να ξεκληρίζεται περιγράφει ψύχραιμα την κακιά στιγμή. Αλλά δεν μένει σε αυτό. Στέλνει τα συλλυπητήρια του στην άλλη οικογένεια «Μην κακολογείτε τον οδηγό της Πόρσε» λέει.
Συλλυπείται θερμά όχι μόνον τον 24χρονο που έσπειρε τον όλεθρο στη δική του οικογένεια, αλλά και στον άλλο νεαρό που πετάχτηκε έξω απ το παράθυρο της Πορσε…
Η τραγωδία έχει και συνέχεια. Με κοινοβουλευτικό μανδύα αυτή τη φορά… Ο Νίκος Μανιός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για ταξικό στοιχείο. Για το πλουσιόπαιδο… που δεν έχει μάθει να σέβεται τη ζωή των άλλων… Ότι υπάρχει ένας ταξικός παραλογισμός! Ότι η ευκολία δημιουργεί στη ζωή του την αίσθηση πως όλα αποκτώνται με εύκολο τρόπο…
Ο παραλογισμός συνεχίζεται με την έτερη κυβερνητική συντρόφισσα την Μερόπη Τζούφη.
Ότι ο νεαρός δεν είχε όρια. Ότι ένα πλουσιόπαιδο με ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο θεωρεί ότι όλα του ανήκουν… Ότι… Ότι…
«Έχουμε χάσει την μπάλα «θα πουν στις κουβέντες τους οι καφενόβιοι.
«Αποσυντίθεται ο κοινωνικός ιστός και ζούμε στις ερήμους των πυκνοκατοικημένων πόλεων» θα πουν οι κοινωνιολόγοι.
«Έχει χαθεί το μέτρο» θα πει βιαστικά ένας περαστικός στο μικρόφωνο που του απλώνει αυθάδικα ο ρεπόρτερ του δρόμου.
Μια κοινωνία που ο καθένας μαζεύει τα σπασμένα κομμάτια του ψυχικού του καθρέπτη!
«Κοινωνία αξιολύπητη» μου είχε πει κάποτε οΤσαρουχης απ’ τα βάθη της ψυχής του.
Κι είχε δίκιο ο μπαγάσας..