Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
Στην χθεσινή εκπομπή “Μια ζωή σαν μυθιστόρημα” (κάθε Τρίτη 6-7μμ) ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης αλλά και συγγραφέας Γιάννης Μόρτζος, που ήδη συμπλήρωσε πενήντα χρόνια στο θέατρο, αναφέρθηκε στην παιδική και εφηβική ζωή του στην Σάμο, στην γνωριμία του με τον Κάρολο Κουν, στην επίδραση που εκείνος είχε στη ζωή του, στα όνειρα του, στις απογοητεύσεις του, στα σχέδια του.
Μίλησε επίσης για την παράσταση ” Ελευθέριος Βενιζέλος” που βασισμένη σε δικό του κείμενο και σε δική του σκηνοθεσία θα επαναληφθεί από τον Οκτώβριο μετα την μεγάλη απήχηση που είχε την χρονιά που μας πέρασε στο θεατρόφιλο κοινό.
Δεν χαρίζομαι σε κανέναν στο
βιβλίο που γράφω για το θέατρο
Οπως αποκάλυψε ο Γιάννης Μόρτζος, έχει ξεκινήσει να γράφει ένα ακόμα βιβλίο, μια ανασκόπηση στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα, στις συνεργασίες που ο ίδιος είχε, σε καλούς ταλαντούχους ηθοποιούς αλλά και σ΄εκείνους που με την παρουσία τους στην σκηνή μόνο κακό έκαναν στο ελληνικό θέατρο. Διευκρίνησε πως δεν πρόκειται να χαριστεί σε κανέναν, αντίθετα με απόλυτη ειλικρίνεια θα αναφέρεται σε όλα όσα ο ίδιος έχει ζήσει και περάσει, σε συνεργασίες, θεατρικές σκηνές, καλλιτεχνικές “φιλίες”, σε μίση ,πάθη, άγνωστες ιστορίες, “κάποιοι”, τόνισε, “θα αρχίσουν να φοβούνται!”
Παραλίγο ζεν πρεμιέ όπως ο Κούρκουλος
Οπως εξήγησε ο γνωστός ηθοποιός, θα μπορούσε κι εκείνος στην δεκαετία του 60 να είχε γίνει ζεν πρεμιε και σταρ σαν τον Νίκο Κούρκουλο, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τον Κώστα Κακκαβά. Του το είχαν ζητήσει. Ηταν τότε νέος και ωραίο παιδί.
” Εβλεπα εκείνη την εποχή τις ταινίες τους, αλλά δεν μπορώ να πω ότι τους ζήλευα, προτιμούσα να είμαι στο θέατρο Τέχνης, όπου μαθαίναμε να διαβάζουμε, να σκεπτόμαστε, να ελπίζουμε, το ένστικτο μου με καθοδηγούσε να μείνω εκεί.”
Οι μεγάλες αμοιβές που δίνονταν τότε στους ηθοποιούς που έκαναν σινεμά, ήταν ένα μεγάλο δέλεαρ για εκείνον, πόσο μάλλον που τα χρήματα που έβγαζε τότε στου Κουν, ίσα ίσα του έφθαναν να ζήσει, έτσι όμως συνέχισε σε όλη την πορεία της ζωής του..
Εφηβικά χρόνια
Μιλώντας για τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Σαμο, ο Γιάννης Μόρτζος, τόνισε πως ήταν ‘ενας καλός μαθητής του 17, αγαπημένος από τους συμμαθητές του, οχι όμως και από τους καθηγητές! Η εποχή δύσκολη.
.”Περνάγαμε τότε μεγάλη φτώχεια κι έτσι κάποια στιγμή μου είχε μπει η ιδέα να γίνω αξιωματικός δεν χρειάζονταν πολλά έξοδα για την σχολή Ευελπίδων, πολλά παιδιά λοιπόν ακολουθούσαν αυτήν την πορεία βέβαια το περίεργο ηταν πως ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής και μας κυνηγούσαν για τα κοινωνικά μας φρονήματα!”
Οταν έφτασε η ώρα να δώσει εξετάσεις στην σχολή συνειδητοποίησε πως αν γινόταν αξιωματικός θα περνούσε ολόκληρη τη ζωή του κάτω από διαταγές το χειρότερο του επιπλέον το έβρισκε αστείο παιδί αριστερής οικογένειας να μπει στην σχολή Ευελπίδων! Ετσι εγκατέλειψε εκείνη την προσπάθεια. Στα δεκαεννέα του χρόνια ήρθε στην Αθήνα, όπου άρχισε να βλέπει θέατρο.Κάποια στιγμή άκουσε για τον Κάρολο Κουν. Ενα απόγευμα που πήγε μ΄έναν φίλο του στο θέατρο Τέχνης κατεβαίνοντας στο Υπόγειο για να δει την παράσταση, παραλίγο να φύγει..Εμεινε όμως, γρήγορα μαγεύτηκε, ενώ σε λίγους μήνες έδινε εξετάσεις στην σχολή του Κουν και πολύ γρήγορα το θέατρο Τέχνης έγινε για εκείνον κυριολεκτικά το σπίτι του.