Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
Το βιβλίο “Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας” (εκδ. Ικαρος) της κολομβιανής ζωγράφου Έμμα Ρέγες, (1919-2003) αναφέρεται στη ζωή της, μέσα από όσα η ίδια έγραφε για τα τραγικά βιώματα της στον φίλο της, τον ιστορικό Χέρμαν Αρσινιεγας, που εντυπωσιασμένος από τις γραπτές γεμάτες ζωντάνια ακρίβεια και ειλικρίνεια αφηγήσεις της, την είχε πείσει να δεχθεί την έκδοση τους μετά τον θάνατο της.
Έτσι κι έγινε, με αποτέλεσμα η αυτοβιογραφία της Έμμα , που η ζωή της ξεπερνούσε την φαντασία, να χαρακτηρίζεται σήμερα στην Κολομβία ως το καλύτερο βιβλίο των τελευταίων ετών. Η Έμμα Ρέγιες, μπορεί να μεγάλωσε σε ακραίες συνθήκες φτώχειας, κατάφερε όμως να ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο, να συναναστραφεί τους πιο διάσημους ζωγράφους του πλανήτη, αλλά και να αναγνωρισθεί και η ίδια ως ζωγράφος και μάλιστα από τις πιο σημαντικές εικαστικούς της πατρίδας της, μέχρι και ο Πικάσο και ο Ντιέγκο Ριβέρα υποκλίνονταν στο ταλέντο της!
Η Έμμα είχε ζήσει ιδιαίτερα σκληρά παιδικά χρόνια στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Κολομβία όπου είχε γεννηθεί. Άρχισε μάλιστα να ζωγραφίζει κλεισμένη από παιδί σ’ ένα μοναστήρι, όπου η οικογένεια της, την είχε εγκαταλείψει μαζί με την αδερφή της. Το ταλέντο της ήρθε στο φως όταν κατάφερε να αποδράσει δοσμένη πάντα ολόψυχα στην ζωγραφική. Η ίδια μετά την απόδραση της έλεγε σε συνέντευξη της στην τηλεόραση:
“Βγήκα με την ποδιά που φορούσα, κι όλο αυτό περνάει σαν όνειρο από το μυαλό μου, ώσπου έφτασα σ’ ένα τρένο στο οποίο ουσιαστικά με σπρώχνουν ν΄άνέβω κι όλα ήταν τόσο εξωπραγματικά, γιατί δεν είχα δει ποτέ μου τρένο, τραμ, αυτοκίνητο, καταλαβαίνεις την ιδέα που είχα για αυτά τα πράγματα”.
Η ζωή της από τη στιγμή που φεύγει από το μοναστήρι είναι κυριολεκτικά μυθιστορηματική. Ταξιδεύει με όλους τους τρόπους, με τα πόδια, με λεωφορεία με τρένα, παντρεύεται με πολιτικό γάμο τον γνωστό κολομβιανό γλύπτη Φερνάντο Μποτέρο από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής. Μαζί του καταλήγει στην εμπόλεμη Παραγουάη, μέσα στην ζούγκλα όπου οι αντάρτες με απίστευτη σκληρότητα σκοτώνουν το γιο της. Χρόνια αργότερα, στο Μπουένος Άιρες ζωγραφίζοντας κερδίζει σ’ έναν διεθνή διαγωνισμό. Κάπως έτσι καταλήγει στο Παρίσι, έχει ήδη χωρίσει και η ζωή της συνεχίζεται με τον ίδιο μυθιστορηματικό τρόπο!
Αυτοβιογραφία μέσα από γράμματα και ο ρόλος του Γκαμπριελ Γκαρσία Μαρκές
Η Έμμα ξεκίνησε την αλληλογραφία με τον φίλο της, τον ιστορικό Χερμάν Αρσινιέγας, το 1969 περιγράφοντας στα γράμματα της τις δύσκολες καταστάσεις που είχε βιώσει από παιδί μαζί με την αδερφή της, αρχικά σε άθλια χαμόσπιτα στην Μπογκοτά, στην συνέχεια σε αυλές διαφόρων σπιτιών με αγνώστους που τους φέρονταν βίαια, για να καταλήξουν τα δυο πληγωμένα εξαθλιωμένα κοριτσάκια στα πέντε τους χρόνια σ’ ένα μοναστήρι.
Ο Χερμάν εντυπωσιασμένος από τον ανεπιτήδευτο τρόπο γραφής της Έμμα και την αφοπλιστική της ειλικρίνεια, έδειξε τα γράμματα της στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές που έσπευσε να επικοινωνήσει μαζί της προτρέποντας την να συνεχίσει το γράψιμο. Εκείνη ακολούθησε την συμβουλή του και κάπως έτσι η αλληλογραφία της με τον Χερμάν μέσα από περιγραφές που συγκλονίζουν, κράτησε 28 χρόνια μέχρι δηλαδή το 1997! Στο διάστημα αυτό, ο Χερμάν Αρσινιέγας, την έπεισε να δώσει την έγκριση της, ώστε όλες αυτές οι επιστολές να εκδοθούν μετά το θάνατο της. Κι αυτό έγινε.