Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
Η συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Ελίζαμπεθ Χέινς απέκτησε ένα μεγάλο αριθμό αναγνωστών από το προηγούμενο βραβευμένο βιβλίο της “Σκοτεινή Γωνιά” που το 2011 επιλέχθηκε ως το βιβλίο της χρονιάς ενώ παράλληλα ξεχώρισε από το Amazon UK με βραβείο που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.
Στην καινούργια της συγγραφική δραστηριότητα, ένα ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο “Ανθρώπινα Λείψανα”( εκδόσεις Gema) η Ελίζαμπεθ Χέινς εκμεταλλεύεται το γεγονός, πως και η ίδια είχε εργαστεί παλιότερα ως αναλύτρια δεδομένων σε κεντρικό αστυνομικό τμήμα επιλέγοντας η ηρωίδα της, η ντετέκτιβ Αναμπελ, να έχει αυτή ακριβώς την ιδιότητα.
Η Αναμπελ, είναι μια ευάλωτη γυναίκα, μοναχική και γεμάτη ανασφάλειες, η μόνη που υποπτεύεται πως δεν μπορεί να είναι τυχαίοι οι 24 θάνατοι μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας σε μια μικρή πόλη κοντά στο Λονδίνο όπου συμπτωματικά μένει και η ίδια. Η συναισθηματική της εμπλοκή με την περίεργη υπόθεση ξεκινάει όταν η ίδια βρίσκει την νεαρή γειτόνισσα της νεκρή, γεγονός που της δημιουργεί ατέλειωτες τύψεις καθώς ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί για την παρουσία της αλλά και για την ξαφνική μακρόχρονη απουσία της από τη ζωή! Την ίδια ώρα οι καμπάνιες στις πόλεις των θυμάτων υπογραμμίζουν: “Δεν είναι αργά να ρίξετε μια ματιά στον γείτονα σας.
Πόσο είσαι ευάλωτος όταν ζεις μόνος
Τα “θύματα” βρίσκονται πολύ καιρό μετά το θάνατο τους στο σπίτι τους σε κατάσταση αποσύνθεσης. Από την πρώτη στιγμή η εγκληματική ενέργεια αποκλείεται από τις αρχές, κανένα θύμα δεν έχει πεθάνει με βίαιο τρόπο, ενώ κοινό σημείο όλων τους είναι η μοναχικότητα και η μοναξιά τους, για καιρό κανένας δεν τους είχε αναζητήσει.
Η ηρωίδα με τα δικά της προβλήματα μπλέκεται στην υπόθεση περισσότερο απ΄όσο και η ίδια θα φανταζόταν. Την ίδια ώρα σε πρώτο πρόσωπο έρχονται κοντά μας ήρωες του βιβλίου για να καταθέσουν τα δικά τους βιώματα. Ανάμεσα τους ο Κόλιν, ένας νεαρός άνδρας που ασχολείται με τα οικονομικά του Δήμου, στην πραγματικότητα όμως όπως και ο ίδιος πιστεύει άλλη είναι η αποστολή του στον πλανήτη γη.
Διαβάζοντας το βιβλίο καταλαβαίνει κανείς, πως η συγγραφέας έχει σταθεί σε αρκετά προσωπικά της βιώματα σε μια ταύτιση της με την γεμάτη ανασφάλειες ηρωίδα της, ενώ κεφάλαια αφιερώνονται σε παιδικές και εφηβικές ηλικίες των υπόλοιπων ηρώων του μυθιστορήματος ώστε να εξηγείται η δράση τους αλλά και η “απόδραση” άλλων από τη ζωή όταν οι ίδιοι την αποφασίζουν.
Ένα καλογραμμένο θρίλερ… χαμηλών τόνων, όσοι περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, που κατά τη γνώμη μου το αδικεί ο τίτλος του, ένας τίτλος πιο ψαγμένος θα το ευνοούσε. Ένα μυθιστόρημα καρδιάς, όπου υπογραμμίζεται το πόσο ευάλωτος είναι ένας άνθρωπος, όταν ζει μόνος, καθώς η ζωή του μπορεί να διαλυθεί, χωρίς κανείς να το πάρει είδηση.