Toυ Παναγιώτη Φύτρα…
Γενέθλια σήμερα Tρίτη για το Γιώργο Νταλάρα, που γιορτάζει 66 χρόνια, μίας ζωής αφιερωμένης στη μουσική και τη δισκογραφία.
Πατέρας του ήταν ο «ρεμπέτης» μπουζουξής και ερμηνευτής Λουκάς Νταράλας, και πολλοί αποδίδουν την αγάπη του Γιώργου στα ρεμπέτικα αλλά και την δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι σε αυτή ακριβώς την συγγένεια.
Η καριέρα του Νταλάρα απογειώθηκε στη δεκαετία του 70, όταν ναύτης ακόμα άρχισε να τραγουδά συνθέσεις του Μάνου Λοΐζου σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στο δίσκο «ο Σταθμός». Η οριστική καθιέρωση του όμως ,όπως και οι μεγάλες επιτυχίες έρχονται με την συνεργασία του με τον αξέχαστο Σταύρο Κουγιουμτζή. Ο αγαπημένος Έλληνας συνθέτης ,γοητεύεται από την μελαγχολία της φωνής του νεαρού, τότε, τραγουδιστή και του «χαρίζει» τα ωραιότερα τραγούδια του: «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», «Το πουκάμισο το Θαλασσί», «ο ουρανός φεύγει βαρύς», και πολλά άλλα που πλέον θεωρούνται και δικαίως ως «διαμάντια» του ελληνικού τραγουδιού.
Στην δεκαετία του 80, η συνεργασία του με τον Χρήστο Νικολόπουλο, του προσδίδει μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα, και ο Γιώργος Νταλάρας γεμίζει τα στάδια που εμφανίζεται, αφού και λόγω, των πολιτικών αλλαγών, τα τραγούδια του έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Η δημοτικότητά του είναι τέτοια που πολλοί ταυτίζουν την φωνή του με τις διεκδικήσεις ,τότε, της εργατικής τάξης. Ακολουθούν πλήθος εμφανίσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, αλλά και έντονη δισκογραφική δραστηριότητα, μεταξύ άλλων, με τον Μίκη Θεοδωράκη, Τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Άκη Πάνου.
Η δεκαετία του 2000, βρίσκει τον Νταλάρα, μάλλον αμήχανο, να διαχειριστεί το θέμα της υπουργοποίησης της συζύγου του, στον καιρό του μνημονίου, ενώ κάποιοι θερμόαιμοι δεν διστάζουν να δημιουργήσουν επεισόδια στους χώρους που εμφανίζεται! Η ίδια αμηχανία, παρατηρείται και στο ρεπερτόριό του, που ελάχιστη σχέση ‘έχει με το γόνιμο παρελθόν του.
Όπως και να έχει παραμένει ένας καλλιτέχνης παθιασμένος με το τραγούδι και τις μουσικές, που έχει γράψει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία του τραγουδιού μας.