Η επομένη της 25ης Ιανουαρίου είναι η ημέρα για την οποία προετοιμάζονται όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ και η οποία επιδρά ήδη καταλυτικά σε όλα τα επίπεδα. Οι προτεραιότητες και οι επιδιώξεις σχεδιάζονται με την εκτίμηση ότι ο Αλ. Τσίπρας θα έχει τον πρώτο λόγο στον σχηματισμό κυβέρνησης, ενώ οι διεργασίες είναι πολυδιάστατες σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς, την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τις συνεργασίες που ενδεχομένως καταστούν αναγκαίες.
Υψηλόβαθμοι παράγοντες όπως ο Ι. Δραγασάκης, ο οποίος έχει αυτή την περίοδο ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με θεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, γνωρίζουν ότι καθοριστικός παράγων για τη διαμόρφωση κλίματος συμβατού με τις επιδιώξεις τους είναι η εμπέδωση αίσθησης σταθερότητας.
Γνωρίζουν πολύ καλά τα συγκεκριμένα πρόσωπα ότι τα μηνύματα που εκπέμπονται διεθνώς έχουν έναν κοινό παρονομαστή: ότι ο μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα και συνακολούθως για την όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές θα είναι η απειλή αποσταθεροποίησης.
Κυρίαρχο στοιχείο σε αυτό το πεδίο είναι το ενδεχόμενο μιας δεύτερης, διαδοχικής εκλογικής αναμέτρησης σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης• υπό αυτήν την έννοια, τα σενάρια που μελετούν στην Κουμουνδούρου και στα πέριξ της αφορούν ακριβώς τις δυνατότητες αποτροπής ενός τέτοιου ενδεχομένου – ακόμη και αν για αυτόν τον σκοπό απαιτηθεί η απειλή μιας νέας προσφυγής στις κάλπες…
Η ομάδα που αναλύει τα δημοσκοπικά δεδομένα στο επιτελείο του Αλ. Τσίπρα ξεκινά με σχεδόν δεδομένο ένα εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ που θα υπερβαίνει το 30%. Με βάση αυτή την εκτίμηση, έχουν διάφορα σενάρια στο τραπέζι, βάσει των οποίων το κόμμα τους θα εξασφαλίσει στην επόμενη Βουλή ένα σύνολο εδρών που θα κινείται στο επίπεδο των 140.
Με αυτή την υπόθεση, έστω κι αν σε επίπεδο διακηρύξεων ως κεντρική επιδίωξη εμφανίζεται η αυτοδυναμία, μελετούν δυνατότητες συνεργασιών ή έστω συνεννόησης με διάφορες δυνάμεις.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν πηγές προσκείμενες στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ – σε μεγάλο βαθμό και για λόγους εκλογικής στρατηγικής, που μοιραία υπηρετεί το σενάριο της ακραίας πόλωσης, με στόχο την «αφαίμαξη» όλων των ενδιάμεσων σχηματισμών – μια συνεργασία είτε με τη ΝΔ είτε με το ΠαΣοΚ περιγράφεται ως απίθανη.
Η φρασεολογία δεν είναι η ίδια για το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου, το οποίο διά των εκπροσώπων του έχει σπεύσει να μιλήσει για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προσεκτικές είναι πλέον οι επιθέσεις κατά του Ποταμιού, για το οποίο η ομάδα περί τον κ. Τσίπρα εμφανίζεται «απλώς» να ζητεί αποσαφήνιση θέσεων και επιδιώξεων.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της τακτικής την οποία ακολουθεί η Κουμουνδούρου σχετίζεται με το ΚΚΕ, προς το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να τείνει χείρα συνεργασίας. Με δεδομένο ότι η πίεση την οποία άσκησε η αντίστοιχη επιλογή του 2012 αποδείχθηκε καταλυτική και οδήγησε τα ποσοστά του ΚΚΕ σε ραγδαία πτώση, η συνταγή δεν αλλάζει δραματικά. Τροποποιείται όμως αρκετά, με το βλέμμα στραμμένο στο μετεκλογικό σκηνικό.
Αυτό που εμφανίζονται να δηλώνουν κορυφαία στελέχη, όπως ο Ι. Δραγασάκης, είναι ότι το ΚΚΕ θα αναγκαστεί μετεκλογικά να ξανασκεφθεί τη στάση του και το αν θα θελήσει να εμποδίσει ή να ενισχύσει τις συγκρούσεις για τις οποίες δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιοι μάλιστα εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι «το ΚΚΕ θα είναι μαζί μας, υπό την πίεση του κόσμου» και εκτιμούν πως αυτό το στοιχείο θα μπορούσε να εκδηλωθεί ως και με μια ψήφο ανοχής στη Βουλή, εφόσον συνεκτιμηθούν διάφορες παράμετροι. Πρόκειται πάντως για ενδεχόμενο το οποίο στον Περισσό προκαλεί παγερή αδιαφορία προς το παρόν…
Το «μνημόνιο» του ΣΥΡΙΖΑ
Εν αναμονή του εκλογικού αποτελέσματος και των συσχετισμών που θα διαμορφωθούν, το κεντρικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει μια σειρά από κινήσεις για την επομένη των εκλογών. Καθοριστική σημασία σε αυτή τη διαδικασία φαίνεται ότι έχει η επιδίωξη μιας εξισορροπητικής συζήτησης με τους δανειστές και σε αυτό το πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να ικανοποιήσει μιαν αξίωση των εταίρων: ότι είναι αξιόπιστος. Οι περισσότεροι στην ομάδα Τσίπρα έχουν επίγνωση ότι η αναξιοπιστία του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι ένα από τα βασικά ζητήματα προς επίλυση και για τον λόγο αυτόν έχουν μελετηθεί κάποιες πρωτοβουλίες.
Μία από αυτές θα είναι η άμεση παρουσίαση ενός εθνικού μεσοπρόθεσμου σχεδίου, το οποίο θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις, πηγές χρηματοδότησης και εκθέσεις εξοικονόμησης πόρων. Φιλοδοξία είναι αυτό το σχέδιο να γίνει αποδεκτό στην Ευρώπη ως «εναλλακτικό μνημόνιο». Εξ ου και θεωρούν ότι η πρόσφατη θέση της ΕΚΤ για διασφάλιση ρευστότητας εφόσον ακολουθείται το πρόγραμμα, μπορεί να ερμηνευθεί και διασταλτικά και να περιλαμβάνει «κάποιο άλλο πρόγραμμα».
Ο κ. Τσίπρας αναμένεται ότι ενδεχομένως ακόμη και πριν από τις εκλογές θα υποβάλει αίτημα για ενεργοποίηση της εξάμηνης παράτασης του ισχύοντος καθεστώτος, προκειμένου σε αυτό το διάστημα να διαπραγματευθεί ως «πακέτο» το χρέος, τη δανειακή σύμβαση και τη δική του πρόταση για το «ελληνικό μνημόνιο».
Στελέχη και ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες σε επαφή με τεχνοκράτες και συνεργάτες παλαιότερων κυβερνήσεων, οι οποίοι καταθέτουν εισηγήσεις και προτάσεις. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται πρόσωπα όπως η Ελενα Παναρίτη, η οποία διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τον Γ. Σταθάκη, και ο Αιμ. Αυγουλέας, καθηγητής Τραπεζικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα και έχει επαφές με κομματικούς και άλλους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ.