Συνέντευξη στον Παναγιώτη Φύτρα…
Το ραντεβού μας με τον Μπερνάρ Μαρσουά, είχε οριστεί για τις 12 το μεσημέρι, της Δευτέρας. Ο Μαρσουά, είναι διακεκριμένος Γάλλος συγγραφέας, επίσημος βιογράφος φίλος της Εντίθ Πιάφ, και ιδρυτής του μουσείου, αφιερωμένο σε εκείνη. Βρίσκεται στο ενδέκατο διαμέρισμα του Παρισιού, Στην οδό Γκρεσπίν ντι γκάστ 5, στον τέταρτο όροφο ενός μικρού διαμερίσματος που ζούσε η Εντίθ πριν γίνει Πιάφ.
¨Εφτασα νωρίτερα και έκανα μια μικρή βόλτα στην γειτονιά που περπατούσε η μεγαλύτερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Μια γειτονιά, λαϊκή, όπου οι εργάτες τρώνε ηχηρά και με βουλιμία μετά από μια κουραστική μέρα, με μεγάλα κουτάλια σε βαθειά πιάτα. Αλλοι πάλι σε κοιτάζουν καχύποπτα και συνεχίζουν να καπνίζουν βαριά τσιγάρα σε σκοτεινά καφέ, φορώντας παντόφλες και κάνοντας χοντρά αστεία ο ένας στον άλλον. Οι γυναίκες ,κυκλοφορούν απροσποίητα, ντυμένες πολύχρωμα και βαμμένες με τρόπο που θα έκανε τους στυλίστες να φρίξουν. Πολλές κρατούν στην αγκαλιά τους ένα μωρό, και με το άλλο χέρι μια σακούλα ξέχειλη από τα καθημερινά ψώνια.
Μια μυρωδιά από ιδρώτα ανακατεμένη με κάρυ και ψημένο κρέας με πατάτες, έχει ποτίσει τον κεντρικό δρόμο και τα σοκάκια της περιοχής. Λίγο πιο πέρα μουσουλμάνοι συνομιλούν με καθολικούς, ενώ στην στροφή του δρόμου μία έγχρωμη μου κλείνει πονηρά το μάτι. Δίπλα της ζητιανεύει ένα κοριτσάκι ίσα με οκτώ χρόνων, που τρώει άπληστα ένα τσαμπί κόκκινα σταφύλια. Στην γωνία ,αναβοσβήνουν κόκκινα φώτα ενός φτηνού ξενοδοχείου, που φιλοξενεί ακριβούς έρωτες… Προσπαθώντας να αφομοιώσω αυτήν την πανσπερμία πολιτισμών, φυλών, συνειδητοποιώ ότι είναι κυριολεκτικά σα να βλέπω τα τραγούδια της αγαπημένης Εντίθ Πιάφ. Εδώ τραγουδούσε πριν γινει διάσημη, μικροκαμωμένη αλλά τόσο μεγαλύτερη από την ζωή, ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους, με φθαρμένα τσόκαρα κι ένα ακορντεόν, για το μεροκάματο αλλά και για να πληρώνει το νοίκι του στενού διαμερίσματος , με θέα στον ακάλυπτο όπου βρέθηκα σε λίγο. Στα δεξιά μου, στην είσοδο, με υποδέχεται μια συγκλονιστική φωτογραφία της Πιάφ στο μέγεθός της.
Μόλις 1,40, μου υπενθυμίζει με χιούμορ ο κος Μαρσουά…. Απέναντί μου, το διάσημο μαύρο φόρεμα της, που απορρόφησε όλο τον ιδρώτα και την αγωνία της στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου. Να και το κόκκινο γραμμόφωνο που αγαπούσε να ακούει τους δίσκους της. Πιο κει οι φθαρμένες γόβες που δεν γνώριζαν κούραση και ας ταξίδευαν ένα σώμα κουρασμένο από την κορτιζόνη και την αρθρίτιδα. Μικροσκοπικές. Μόλις 34 στο μέγεθος. Πιο κει, ξεκουράζονται τα γάντια του μοιραίου έρωτα της ζωής της. Του βασιλιά του μποξ, Μαρσέλ Σερντάν. Την φαντάζομαι να τα φοράει τις νύχτες που ακολούθησαν τον τραγικό χαμό του σε αεροπορικό δυστύχημα.
Και πολλά, πολλά πορσελάνινα πιάτα, διακοσμούν τους τοίχους που είναι ντυμένοι με ροδακινή ταπετσαρία… Η πανέμορφη γούνα της , άσπρη, που φορούσε στις πρεμιέρες της στη Νέα Υόρκη και αλλού! Να και το γραφείο της από βαρύ ξύλο, δίπλα σε ένα διθέσιο λευκό καναπέ, όπου αφήνω το καπέλο μου με την ενδόμυχη ελπίδα να απορροφήσει κάτι από την μυρωδιά της. Το γραφείο της… Πόσες απελπισμένες ερωτικές επιστολές να έγραψε εδώ. Επιστολές που ίσως δεν έστειλε ποτέ…
Από την ονειροπόληση με διακόπτει ευγενικά , ο κος Μαρσουά, που πολύ ευγενικά μου υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο στην διάθεση μας. Αυτό το διάστημα ,προωθεί ένα πολύ όμορφο βιβλίο για την δική του Εντίθ, αλλά συμμετέχει και στο ανέβασμα ενός μιούζικαλ με θέμα την ζωή της. Ο χρόνος του είναι εξαιρετικά περιορισμένος.
Ελπίζω να βρείτε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη , όπως κι εγώ, ενδιαφέρουσα, αφού ανάμεσα στα άλλα μας αποκαλύπτει και τον λόγο που η Πιάφ, αγαπούσε πολύ τους Ελληνες!