Του Νίκου Μπουρσινού…
Διαβάζω στο σημερινό άρθρο του Ηλία Κανέλλη (Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 2020 ), στα «ΝΕΑ», με τίτλο «Το Προσφυγικό δεν είναι πρόβλημα των ΜΚΟ»:
«Οι ΜΚΟ είναι το αναγκαίο κακό στην περίθαλψη των προσφύγων, μια που αυτές μπορούν να εισπράττουν και να διαχειρίζονται ευρωπαϊκούς πόρους. Δεν έχουν την τεχνογνωσία του κράτους, αλλά έχουν παθιασμένους και αφιερωμένους στο έργο τους λειτουργούς. Προφανώς, δεν είναι όλες οι ΜΚΟ ίδιες. Η κυβέρνηση, χθες, αποφάσισε να ελέγξει τις ΜΚΟ και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τα ποσά, αλλά και τον ρόλο που παίζουν στα στρατόπεδα. Καλόδεχτο το Μητρώο Μελών ΜΚΟ, αλλά αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα. Διότι το πρόβλημα είναι αλλού. Έχει να κάνει με την επίσπευση εξέτασης των αιτημάτων για απόδοση ασύλου. Χρειάζεται ταχύτητα άγνωστη στην ελληνική γραφειοκρατία και σχεδιασμός».
Τον συνάδελφο δεν τον λες αντικυβερνητικό ούτε με σφαίρες. Γιατί το αναφέρω; Μα, διότι από χθες κουραστήκαμε να διαβάζουμε και να ακούμε για τον καταστροφικό ρόλο των ΜΚΟ, τις οποίες, μάλιστα, ουκ ολίγοι υπουργοί στοχοποιούν ως υποκινητές των συγκεντρώσεων, των επεισοδίων, κι’ εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Βεβαίως, δεν μας διέφυγε η νύξη, που βάζει στο κάδρο και την Τουρκία, αλλ’ αυτό δεν είναι της παρούσης.
Να δεχθούμε ότι οι ΜΚΟ είναι ο …εσωτερικός εχθρός(πάντοτε σ’ αυτήν τη χώρα μας βολεύουν οι εσωτερικοί εχθροί), αλλά δεν σας φαίνεται κομμάτι τραβηγμένο όλο αυτό το «επιχείρημα»;
Εννοείται πως απαιτείται και έλεγχος των οικονομικών τους, κι’ ότι άλλο θα αποσκοπούσε στην εύρυθμη λειτουργία τους. Άλλωστε, υπάρχουν και οι αρμόδιες ευρωπαϊκές-παγκόσμιες επιτροπές, επιφορτισμένες με αυτό το έργο, Το αν δεν κάνουν, οι επιτροπές ελέγχου, τη δουλειά τους, είναι… άλλου παπά ευαγγέλιο.
Όμως, είναι υποκρισία, είναι και ύποπτη όλη αυτή η όψιμη σπουδή και επέλαση κυβέρνησης και πολλών ΜΜΕ, κατά του μοναδικού, τάχα, υπευθύνου.
Ιδιαίτερα βολική, πάντως, για να αποσείσει η κυβέρνηση τις πολλές και μεγάλες ευθύνες της. Να θυμίσουμε ότι επανασυστάθηκε το υπουργείο Μετανάστευσης ,αποδόθηκε ένας κουτσός ΑΜΚΑ, από εκείνους που, πριν λίγο, ξιφουλκούσαν εναντίον όσων αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν;
Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό και πλέον, όλοι γνωρίζουν τις περισσότερες από τις διαστάσεις του.
Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι και οι εύκολοι, επικοινωνιακοί μύδροι, βραχύ βίον έχουσιν.