Του Θοδωρή Ασβεστόπουλου…
Το υλικό του Φακέλου της Κύπρου παρέδωσε την Παρασκευή το πρωί στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Νίκος Βούτσης.
Όπως είχε δηλώσει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε εύλογο χρονικό διάστημα θα γίνει και η δημοσίευση του Φακέλου της Κύπρου, ενώ θα ολοκληρωθεί και η διαδικασία αποχαρακτηρισμού εγγράφων που μέχρι σήμερα φέρουν τον χαρακτηρισμό “απόρρητα” και “άκρως απόρρητα”.
«Με την παράδοση του φακέλου κλείνει μία εποχή γύρω από ένα ζήτημα που ήταν συνεχώς σε μία συζήτηση», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Βούτσης στην σχετική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων στη Λευκωσία.
Τι λέει όμως για το θέμα η πλευρά των ανθρώπων που πολέμησαν το 1974 στην Κύπρο τον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή;
«Περιμένουμε να δούμε τι θα δοθεί στη δημοσιότητα», δήλωσε στο ΚΑΝΑΛΙ 1 ο πρόεδρος του Συλλόγου “Βετεράνοι Κύπρου 1974” Νίκος Αργυρόπουλος, εκτιμώντας ότι πρόκειται μάλλον για κίνηση εντυπωσιασμού παρά ουσίας.
Παράλληλα εξέφρασε μεγάλη επιφύλαξη για το περιεχόμενο των φακέλων που θα δημοσιευτούν, αφού «δεν περιλαμβάνουν τα στοιχεία που παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κύπρο το 1974, αλλά καταθέσεις που έγιναν μετά από 14 χρόνια, οι οποίες τελούν υπό την αίρεση της ακριβείας και της αληθείας».
Ο λόγος στον Πρόεδρο του Συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974» Νίκο Αργυρόπουλο:
Ο “Φάκελος” παρέμεινε κλειστός για να μην διαταραχθούν οι διακρατικές σχέσεις
«Ως Σύλλογος “Βετεράνοι Κύπρου 1974” στείλαμε στις 11/11/2008 μία επιστολή στον τότε Υπουργό Άμυνας κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, με κοινοποίηση στους Προέδρους της Δημοκρατίας Ελλάδας και Κύπρου, Κάρολο Παπούλια και Δημήτρη Χριστόφια αντίστοιχα, στον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Δημήτρη Σιούφα, σε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων και στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεώργιο Σανιδά. Αίτημα μας ήταν να αρθεί η απόφαση του 1975 των τότε Υπουργών Εθνικής Άμυνας Αβέρωφ και Δικαιοσύνης Στεφανάκη, σύμφωνα με την οποία “για να μην διαταραχθούν οι διακρατικές σχέσεις, αναστέλλεται επ’ αόριστον η ποινική δίωξη κατά πάντων των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας”.
Η αναστολή της ποινικής δίωξης ουσιαστικά συγκάλυψε τους ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας. Ο Αβέρωφ το έκανε για τους στρατιωτικούς ενόχους και ο Στεφανάκης για τους πολιτικούς ενόχους.
Από όλους όσους στείλαμε αυτή την επιστολή δεν απάντησε κανένας. Μας απάντησε τελικά στις 29/1/2009 ο τότε Υφυπουργός Άμυνας Κωνσταντίνος Τασούλας, ο οποίος στην έγγραφη απάντηση του ανέφερε ότι «οι λόγοι που επέβαλαν την απόφαση αυτή τον Μάρτιο του 1975, εξακολουθούν να συντρέχουν και ως εκ τούτου κρίνεται επάναγκες η συνέχιση της αποφάσεως αυτής, περί αναστολής ενάρξεως της ποινικής δίωξης κατά πάντων των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας.
Η ουσία της αποκάλυψης των στοιχείων που περιέχονται σε αυτούς τους περίφημους φακέλους είναι το να καταδειχθεί ποιοι οδήγησαν στα κρεματόρια την Ελλάδα και τον Ελληνισμό και να αποδοθεί το αναλογούν μέρος ευθύνης σε κάθε έναν από αυτούς.
Το θέμα είναι ο σκοπός της επίδοσης και της δημοσίευσης του Φακέλου της Κύπρου να έχει ένα νόημα και όχι για να κάνουμε εντύπωση, για να δημιουργήσουμε ένα γεγονός που το είχαμε χαμένο και γιατί χρειαζόμασταν κάτι ώστε να δώσει κάποια αίγλη σε εκείνους που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία».
Ο “Φάκελος” πρέπει να έχει μόνο τα στοιχεία του 1974
«Οι φάκελοι που παραδόθηκαν στην Κυπριακή Βουλή και θα δοθούν στη δημοσιότητα «εν ευθέτω χρόνω», αφορούν τα αποτελέσματα της Ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής που συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο του 1986, άρχισε τις εργασίες της στις 3/3/1986 και τις ολοκλήρωσε στις 31/5/1988. Η Επιτροπή αυτή συνέλεξε κάποιο υλικό που δεν δόθηκε τότε στην δημοσιότητα. Το εντυπωσιακό είναι ότι το κάθε κόμμα στη Βουλή τότε έβγαλε το δικό του πόρισμα!
Έχουμε στα χέρια μας τα πρακτικά της Βουλής, με καταθέσεις, αλλά δεν περιέχονται όλα τα στοιχεία. Ασφαλώς και δεν περιμέναμε κάτι ουσιαστικό, αφού το κάθε πόρισμα ήταν γραμμένο ανάλογα με τα συμφέροντα του κόμματος που το συνέταξε.
Κρατώ μεγάλη επιφύλαξη για το περιεχόμενο των φακέλων που έδωσε η Βουλή των Ελλήνων στην Βουλή των Αντιπροσώπων στην Κύπρο και το οποίο θα δημοσιεύσουν στη συνέχεια. Περιμένουμε βέβαια με ενδιαφέρον να δούμε τι θα δοθεί στην δημοσιότητα.
Η έρευνα όμως που έγινε τι αφορά;
Η είδηση έξανε λόγο για 134 φακέλους, εκτός από τους 11 που είπαν ότι χάθηκαν, καταθέσεις 88 μαρτύρων στην Ολομέλεια της Ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής και καταθέσεις άλλων 45 μαρτύρων στην Υποεπιτροπή.
Αν όλο αυτό είναι που αποτελεί τον Φάκελο της Κύπρου λυπούμαι πάρα πολύ. Διότι λείπουν από αυτόν όλα τα ουσιαστικά στοιχεία που είναι τα στοιχεία που παρήχθησαν στην Κύπρο κατά την διάρκεια του Πολέμου το 1974. Τα στοιχεία αυτά είναι οι Εκθέσεις Πολεμικής Δράσης των Αξιωματικών, είναι οι εκθέσεις που συνετάχθησαν κατά την διάρκεια του Πολέμου όχι μόνο για τους Αξιωματικούς αλλά και για το τι συνέβη, είναι οι ημερήσιες διαταγές κάθε μονάδας που περιγράφουν το τι έγινε κάθε μέρα κατά την διάρκεια του Πολέμου, είναι τα Αρχεία του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς. Δηλαδή το υλικό που καταγράφτηκε εκεί, στον τόπο του εγκλήματος το 1974, είναι τα σημαντικά στοιχεία που πρέπει να μελετηθούν.
Τώρα, το τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος το 1988, δεκατέσσερα χρόνια μετά τον Πόλεμο, επηρεασμένος ο καθένας λόγου χάρη από τις ανάγκες του ή από τις ιδιομορφίες της περιόδου εκείνης ή από τις πιέσεις που ενδεχομένως δέχτηκε, τελεί υπό την αίρεση της ακριβείας και της αληθείας.
Τα αυθεντικά στοιχεία γεννήθηκαν στην Κύπρο, εκεί συνελέγησαν, αυτά αποτελούν την ουσία των πραγμάτων και από αυτά θα μπορούσαμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, τα οποία δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς».
Αιχμάλωτοι πολέμου όχι «αγνοούμενοι»
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της σκοπιμότητας των πολιτικών που χειρίστηκαν και χειρίζονται την υπόθεση αυτή εδώ και σαράντα τρία χρόνια, αναφέρω ότι συνεχίζουν να αποκαλούν “αγνοούμενους” τους αιχμάλωτους πολέμου! Κανονικά θα έπρεπε να τους αποκαλούμε “αγνοημένους” από την Ελληνική και την Κυπριακή Πολιτεία.
Αυτοί που συνεχίζουν να βαπτίζουν “αγνοούμενους” τους αιχμαλώτους πολέμου είναι ένοχοι στη συνείδηση μας, διότι αγνοούμενος είναι κάποιος που χάθηκε π.χ. σε ένα ναυάγιο, σε μία ορειβασία, σε ένα δάσος ή σε μία ζούγκλα και η οργανωμένη κοινωνία τον αναζητεί για ένα εύλογο διάστημα, όσο θεωρεί ότι μπορεί να είναι ζωντανός. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει αποτέλεσμα, κάποια στιγμή όταν θεωρούν ότι μπορεί να μη ζει σταματούν τις έρευνες. Ο αιχμάλωτος πολέμου όμως έχει απαράγραπτα δικαιώματα εσαεί βάσει του Διεθνούς Δικαίου.
Οι αιχμάλωτοι στην Κύπρο το 1974 δυστυχώς δεν αναζητήθηκαν από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια κάποιοι τάφοι τους, που σημαίνει ότι εφόσον ήταν αιχμάλωτοι οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν το Διεθνές Δίκαιο αφού με την λήξη του Πολέμου έπρεπε να τους παραδώσουν, όμως δεν ζητήθηκε κάτι τέτοιο από τους Έλληνες κυβερνόντες.
Δέχονται τον επαναπατρισμό των λειψάνων που αναγνωρίζουν, χάρη στην εξέταση του DNA, ότι ανήκουν σε Έλληνες και αυτό με κάθε επιφύλαξη αφού δεν μας δόθηκαν τα στοιχεία για τις συνθήκες κράτησης τους και πως οδηγήθηκαν στον θάνατο. Από το 2006 γνωρίζουμε όμως το πόρισμα του ερευνητή Γκρέγκορι Κόπλεϊ, προέδρου επιτροπής του αμερικανικού Πενταγώνου σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι δεν είχαν σκοπό να παραδεχτούν και να παραδώσουν τους αιχμαλώτους πολέμου διότι τους χρησιμοποιούσαν σαν ανθρώπινα πειραματόζωα.