Με αφορμή την κλιμακούμενη κρίση μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, ο τούρκος πρόεδρος βρήκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβάλει ξανά την Άγκυρα ως δυνητικά ηγέτιδα και προστάτιδα δύναμη των απανταχού μουσουλμάνων. Και εσφαλμένα φαίνεται να πιστεύει πως μια ανοιχτή κόντρα με το Ισραήλ, μπορεί αποφέρει οφέλη στον ίδιο και την Τουρκία.
Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό με τι παρούσες ισορροπίες δυνάμεων και γενικότερα βάσει των σχέσεων της Τουρκίας με τις αραβικές χώρες; Η απάντηση που κατ’ επανάληψη έχουν δίνουν πολύ αναλυτές είναι πως κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Ο Ερντογάν, διά των επιθέσεων στο Ισραήλ το προσπάθησε πρώτη φορά πριν από μια και πλέον δεκαετία όταν ο στολίσκος ακτιβιστών επιχείρησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας και το Ισραήλ επιτέθηκε. Οι σχέσεις των δύο χωρών έφτασαν στο ναδίρ.
Το προσπάθησε ξανά, αλλά λιγότερο σθεναρά, μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Και πάλι όμως απέτυχε.
Στην όλη δε εξίσωση της «κόντρας» Τουρκίας-Ισραήλ θα πρέπει κανείς να υπολογίσει και πως το Ισραήλ δεν είναι μια δύναμη με την οποία μπορεί εύκολα να αναμετρηθεί κανείς τόσο λόγω της ισχύς της ίδιας της χώρας σε πολλά επίπεδα όσο και εξαιτίας των συμμαχιών της. Και ο Ερντογάν αυτό το γνωρίζει.
Η αλήθεια είναι επίσης, πως μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών οι Τούρκοι, για εθνοτικούς και ιστορικούς λόγους δεν θεωρούνται από πολλούς «αδελφοί» ενώ και η εμπλοκή της στον πόλεμο στη Συρία, οι καταγγελίες για σχέσεις με το Ισλαμικό Κράτος κ.α. επιλογές που έχει κάνει δεν βοηθούν.
Η Τουρκία όμως δεν εγκαταλείπει. Και στο πλαίσιο των ανοιγμάτων που έχει κάνει προς πάσα κατεύθυνση, από την Κίνα έως τη Ρωσία, προσπαθεί να σφυρηλατήσει τις σχέσεις και τις συμμαχίες της με τους μουσουλμάνους και τον αραβικό κόσμο.
Είναι μια από τις χώρες που στηρίζουν και χρηματοδοτούν υπόγεια τη Χαμάς και την Χεσμπολάχ, υπάρχει μια σαφής προσέγγιση τελευταία με το Ιράν ενώ μόλις πριν λίγα 24ωρα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία. Ήταν μάλιστα πρώτη υψηλού επιπέδου διπλωματική επαφή μετά τη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου, Τζαμάλ Κασόγκι.
Όλα αυτά όμως δεν είναι παρά μια σελίδα μόνο στο μεγάλο κεφάλαιο των νέων συμμαχιών που διαμορφώνονται στη Μέσα Ανατολή και στον αραβικό κόσμο, κυρίως τα τελευταία χρόνια και πρωτίστως εξαιτίας του «κενού» που υπήρξε στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ λόγω της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Το τι τύχη θα έχουν αυτές οι νέες συμμαχίες όσο και οι προσπάθειες το Ερντογάν, μένει να το δείξει ο χρόνος αλλά το σίγουρο είναι πως πολλά θα εξαρτηθούν από τον ρόλο που θα αποφασίσει να παίξει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν που τα πρώτα 24ωρα της νέας κρίσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων φαίνεται να αμήχανος.
Κανάλι Ένα, 90,4FM, K.Πρ.