Του Συμεών Πεϊμανίδη…
Μια μέρα μετά την τοποθέτηση του εκρηκτικού μηχανισμού στις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ και της εφημερίδας Καθημερινή, η συζήτηση που επικρατεί στο δημόσιο λόγο περιορίζεται στην καταδίκη του συμβάντος.
Το θέμα έχει πάρει πολιτικές προεκτάσεις με διαξιφισμούς κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού του 2019. Ανοίγει επίσης και μια συζήτηση για πλήγμα στη Δημοκρατία.
Εκ των πραγμάτων η Δημοκρατία ως πολίτευμα αλλά και ως τρόπος θέασης των πραγμάτων ποτέ δεν ηττήθηκε από κανενός είδους τρομοκρατία. Είναι, κατά συνέπεια, ατελέσφορη η συζήτηση αυτή. Οι καταστροφές είναι υπαρκτές και καταδικαστέες από κάθε πολίτη που σέβεται το υπάρχον πολίτευμα. Το θέμα φαίνεται πως αξιοποιείται επικοινωνιακά από διάφορα πολιτικά κόμματα, για να αναδειχθεί το κλίμα ανομίας που επικρατεί στην πρωτεύουσα.
Ποιος Ρουβίκωνας;
Η σύνδεση του Ρουβίκωνα με την τρομοκρατία είναι μια προσφιλής πρακτική. Όμως ο Ρουβίκωνας κινείται στα όρια του πλημμελήματος και απέχει αρκετά από ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου. Το αν πράγματι είναι καταδικαστέα τα όσα κάνει ο Ρουβίκωνας εναπόκειται στην κρίση του καθενός. Αυτή η σύνδεση φαίνεται πως εξυπηρετεί πολιτικά όμως την αντιπολίτευση. Ναι, η συγκεκριμένη Αναρχική συλλογικότητα, λειτουργεί χωρίς πολιτική ταυτότητα και αρκείται στον «θόρυβο» που κάνει. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιείται ως «Δούρειος Ίππος» για πλήγματα προς την κυβέρνηση.
Από την άλλη, η καθησυχαστική ρητορική της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ., είναι γεγονός πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο κάθε πολίτης γνωρίζει – και πολύ περισσότερο βιώνει καθημερινά- το μεγάλο πρόβλημα ανομίας και ατιμωρησίας που υπάρχει στην Ελλάδα. Επομένως, οι διαβεβαιώσεις κυβερνητικών στελεχών περί μείωσης της εγκληματικότητας περισσεύουν.
Ο αφορισμός της νέας γενιάς τρομοκρατών
Από εχθές, υπάρχουν φωνές που εκφράζουν την ανησυχία της εκτροφής μιας νέας γενιάς τρομοκρατών. Κάθε φορά που συμβαίνει τέτοιο γεγονός, όπως αυτό της τοποθέτησης βόμβας σε σακίδιο, έξω από το σπίτι του Αντι-εισαγγελέα Ισίδωρου Ντογιάκου, οι φωνές αυτές κάνουν την εμφάνισή τους. Όχι άδικα! Αυτή η «νέα γενιά» δεν είναι όμως μια κοινά παραδεκτή αλήθεια. Τα περιστασιακά χτυπήματα δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως απόδειξη.
Οι υποθετικοί συλλογισμοί και οι εικασίες δεν έχουν αποδεικτική ισχύ. Οι νέοι «πιστοί», που προσηλυτίζονται, υπάρχουν, δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας κανενός. Το αν πάμε όντως προς μια νέα γενιά τρομοκρατών θα το δείξει η ιστορία. Όμως… δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όμως, την ανησυχητική επαναδραστηριοποίηση περιθωριακών τρομοκρατικών οργανώσεων. Η φύση των χτυπημάτων που έχουν γίνει δεν δείχνει τον σχηματισμό ενός νέου, ενιαίου τρομοκρατικού σχηματισμού.
Απο εδώ και πέρα;
Τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση της μη ανοχής στη χρήση κάθε είδους βίας. Καταδικάστηκε το γεγονός, ας πάμε ένα βήμα παρακάτω! Ενωμένες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, πρέπει να εργαστούν προς την κατεύθυνση της ιδεολογικής περιστολής της Τρομοκρατίας. Ας αφήσουμε τους ιθύνοντες να νικήσουν την τρομοκρατία στην πράξη… Άλλωστε, οι ίδιοι βρίσκονται σε καλό δρόμο!