του Νίκου Παρασκευά
Στη δίνη ενός κυκλώνα που απειλεί την ίδια του την ύπαρξη ,βρίσκεται το ιστορικότερο ίσως σωματείο της χώρας και σίγουρα το αρχαιότερο της πόλης μας, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, από το οποίο βγήκαν εξέχουσες προσωπικότητες από το χώρο της Τέχνης, του αθλητισμού, του πολιτισμού κλπ, που έκαναν γνωστό παγκοσμίως το όνομα του Πειραιά και της χώρας μας.
Επίσης από το σωματείο αυτό αποφοίτησαν εκατοντάδες μηχανικοί που σταδιοδρόμησαν ως αξιωματικοί στο Εμπορικό Ναυτικό και συνετέλεσαν αποφασιστικά στην οικοδόμηση του επονομαζόμενου ελληνικού θαύματος της Ναυτιλίας.
Το σωματείο αυτό βρίσκεται σήμερα υπο την… δαμόκλειο σπάθη μιας τεράστιας οφειλής που πλησιάζει το ένα εκατομμύριο. ευρώ που τα… ίχνη της χάνονται στο 1988 όταν υπήρξε μια συναλλαγή με τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού Γιώργο Κοσκωτά, στα πλαίσια της αγοράς ενός καλαθοσφαιριστή του στην ερυθρόλευκη ομάδα που τότε ήταν ερασιτεχνική.
Αυτή η συναλλαγή έχει γίνει…θηλιά στο σωματείο που βρίσκεται από τότε στα δικαστήρια για ένα χρέος που δεν γνωρίζει κανένας γιατί δημιουργήθηκε και πως έχει διογκωθεί.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός ζήτησε από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο που διατηρούσε τότε αξιόμαχη ομάδα στο συγκεκριμένο σπορ, τον Σταύρο Ελληνιάδη. Ο Σύνδεσμος ζήτησε ως αντάλλαγμα 40 εκατομμύρια δραχμές τότε, για να παραχωρήσει τον παίκτη. Ο ερασιτέχνης κατέφυγε στον Κοσκωτά που δέχθηκε να βοηθήσει και έδωσε δύο επιταγές των 20 η 21 εκατ.δρχ.την καθεμία.
Οι επιταγές δόθηκαν όμως ως δωρεά του Κοσκωτά προς το σωματείο για την ευόδωση του έργου του και όχι ως αντάλλαγμα για την μεταγραφή, αφού είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Αν ο Κοσκωτάς ) έδινε τις επιταγές προς τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό και εκείνος στον Πειραϊκό, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως δεν το έκανε και υπάρχει.
Και μάλιστα μεγάλο. Γιατί στη συνέχεια μετά την κατάρρευση του Κοσκωτά, άρχισαν οι έλεγχοι και ζητήθηκαν πίσω τα 40 η 42 εκατομμύρια δρχ τα οποία όμως δεν υπήρχαν γιατί οι διοικήσεις τα είχαν ξοδέψει για την κάλυψη αναγκών η για άλλους λόγους.
Φυσικά ο Σύνδεσμος αντέδρασε, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και την δεκαετία του 1990 κατάφερε και έβγαλε απόφαση υπέρ του. Όμως η Τράπεζα προσέβαλε την απόφαση και το 2010 περίπου κέρδισε την υπόθεση στο Εφετείο. Αφού ο Σύνδεσμος περίμενε να εξαντληθεί το περιθώριο που είχε, έκανε τελικά αναίρεση στον Άρειο Πάγο που είχε προσδιορίσει για το 2021,μετά τις αναβολές λόγω κορωνοιού και όταν πήρε δικάσιμο πέτυχε και πήρε νέα αναβολή για τον Φεβρουάριο του 2023.
Το ποσόν που χρωστούσε το 1990 ο Σύνδεσμος ήταν 117.000 ευρω περίπου με βάση την ισοτιμία που καθιερώθηκε αργότερα σε σχέση με την δραχμή και με τους τόκους όλων αυτών των χρόνων έχει φθάσει γύρω στις 800.000 ευρώ.
Αυτή είναι η δαμόκλειος σπάθη που απειλεί το ιστορικό σωματείο και θα αποτελέσει καθοριστικό πλήγμα αν δεν γίνει δεκτή η αναίρεση. Γιατί σήμερα ο Πειραϊκός λειτουργεί αποδοτικά και περήφανα, δεν έχει χρέη, πλην του προαναφερθέντος που δεν μπορεί όμως να κατηγορηθεί γι αυτό αφού η μεταγραφή έγινε και σίγουρα έπρεπε να πάρει κάποια χρήματα, πληρώνει κανονικά τους 70 υπαλλήλους που απασχολεί ως καθηγητές, προπονητές, μουσικούς κλπ, έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και επιτελεί απρόσκοπτα τους σκοπούς του.
Στην περίπτωση βέβαια που χάσει το Δικαστήριο, η Διοίκηση έχει plan B, αλλά σίγουρα θα χρειαστεί να εκποιήσει κάποιο περιουσιακό στοιχείο Ίσως εκεί να εντάσσεται και η πρόσφατη απόφαση της Γενικής συνέλευσης για διερεύνηση του ενδεχόμενου πώλησης ενός ακινήτου του σωματείου στην Τερψιθέα.
Να σημειώσουμε ότι πολύτιμη σε όλη αυτή τη διαδικασία ήταν η βοήθεια πολλών επωνύμων Πειραιωτών οι οποίοι τόσο θεσμικά, όσο και ως άτομα συνδράμουν όπου μπορούν σε ο,τι έχει σχέση με τον Πειραιά. Κι αυτή είναι μια ακόμα επιτυχία του σωματείου που έχει καταφέρει να γίνει τοκόσημο για την πόλη και οτιδήποτε αρνητικό πάει να του συμβεί προκαλεί γενικό συναγερμό προκειμένου να αποτραπεί.