Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
Γνωστή δημοσιογράφος, η Σεμίνα Διγενή, μας ταξιδεύει μέσα από το αυτοβιογραφικό της βιβλίο “Κίτρινο Υποβρύχιο” (εκδ. Πατάκη σελίδες 438 ), στην μυθιστορηματική της ζωή και καριέρα με όχημα ένα μαγικό, ιπτάμενο και υποβρύχιο, σπίτι!
Με αυτόματο πιλότο την πάει εκεί που θέλει, της βρίσκει όποιον θέλει, αναζητώντας την επόμενη ιστορία της. Με το “Yellow Submurine” ταξιδεύει σε αγαπημένες αναμνήσεις, σε γνωριμίες εντυπωσιακές, σε ανθρώπους που αγάπησε, σε δημιουργούς που την γοήτευσαν και τους γοήτευσε, σε ιστορίες με αγαπημένους ηθοποιούς, έτσι όπως η ίδια τους έζησε από κοντά.
Το βιβλίο παρουσιάστηκε χθες Παρασκευή στον Πειραιά στο βιβλιοπωλείο”Public” με μεγάλη επιτυχία σε μια εκδήλωση διοργανωμένη από το Κανάλι Ενα, τον εκδοτικό οίκο Πατάκη και το βιβλιοπωλείο “Publιc” στην οποία συμμετείχαν γνωστοί καλλιτέχνες, συγγραφείς και τραγουδιστές.
Οταν ο χρόνος δεν μετράει
Είναι φορές που το ιπτάμενο καταφύγιο της Σεμίνας (“Σεμίνα” αναγραμματισμός του “σινεμά”) διασπάται παίρνοντας δυο διαφορετικές κατευθύνσεις για να προλάβει να συναντήσει, όσο γίνεται περισσότερους αγαπημένους.(κάποια στιγμή μεταμορφώνεται και σε αερόστατο!)
Προσωπικότητες περασμένων αιώνων που η ίδια ξεχώρισε και αγάπησε και που με την ευκαιρία προχωράει και σε μια συνέντευξη μαζί τους, ο χρόνος δεν μετράει στο βιβλίο, κάνει τα παιχνίδια του. “Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ;” τη ρωτάει ο ….Καμύ!
Το μαγικό της σπίτι, ιπτάμενο και υποβρύχιο, την πάει όπου θέλει, σε όποια εποχή θέλει. Μετα τον Καμύ, υπάρχουν και άλλοι στο καρνέ της που έχουν γράψει και στη δική μας διαδρομή: Ανάμεσα τους: Γεωργία Σάνδη, Σοπέν, Ιψεν, Μποντλέρ, Γιώργος Σουρής, Παπαδιαμάντης, Ζενέ, Κρίστοφερ Λι, Χιού Λέτζερ, Τζον Λένον, Ναπολέων, Γκαίτε κιν αυτή είναι μόνο η αρχή!!
Παρ΄όλα αυτά, οι πιο τρυφερές στιγμές στη ζωή της είναι όταν αναφέρεται στην κόρη της, Κίρκη Καραλή, από τις πιο εμπνευσμένες σήμερα σκηνοθέτριες, που όπως σημειώνει προσπαθεί συνέχεια να την διδάξει καλούς τρόπους, και στον αγαπημένο της γιο, Νικόλα, θείο δώρο αν και απρόβλεπτα αναπάντεχο, η μητρότητα πάντα απαιτεί περισσότερα από όσα μπορείς να δώσεις.
Με μαγιό στον Καντάφι – παγκόσμια αποκλειστική συνέντευξη!
Με μια νοσταλγία για την παιδική της ζωή, η Σεμίνα, μας γνωρίζει τη μαμά και τη γιαγιά της, οικογένεια “καραβάνι” λέει, καθώς οι τρείς τους αλλάζουν σπίτια σε υπόγεια της πλατείας Αττικής ακόμα και τρείς φορές τον χρόνο. Την ίδια ώρα τον … “αχαρτογράφητο’ μπαμπά της δεν τον βλέπει συχνά.
Από τα πιο “κινηματογραφικά” κεφάλαια η συνάντηση της στα 18 της με τον Καντάφι στην Λιβύη για συνέντευξη, δική της ιδέα που της χάρισε “παγκόσμια αποκλειστικότητα”. Από μοιραίες συμπτώσεις, καταλήγει στο “φρούριο” του Καντάφι με την …”βοήθεια” πέντε μπράβων κατευθείαν από την πισίνα του ξενοδοχείου με μαγιό διαφανές καφτάνι, και μαλλιά να στάζουν! Σε κάθε αρχή μια δύναμη, και εκείνη την είχε!
Με εκείνους που αγάπησε
Οι στιγμές με αυτούς που αγάπησε ξεχωρίζουν για τους ρομαντικούς στο βιβλίο.
Ο Μπονάτσος και το “ημιτελές” μαθητικό φιλί, ο Παύλος Σιδηρόπουλος που ατέλειωτες στιγμές πέρναγε στο γραφείο της στην ΕΡΤ και μετα ως το ξημέρωμα στους δρόμους μαζί, ο κόσμος του Χατζηδάκι, της Βουγιουκλάκη, της Λάσκαρη, του Χόρν, του Τσαρούχη, του Λευτέρη Βογιατζή, του Αλέξη Δαμιανού, του Διαγόρα Χρονόπουλου, του Αλέκου Παναγούλη,( σε μια ταβέρνα στην Καισαριανή μαζί του πλάι στον μπαμπά της, που ήταν φίλος του, στη συνέχεια στου Τσιτσάνη) της Λένας Πλάτωνος, της Βίκυς Μοσχολιού, του Τίτου Βανδή που μαζί με την σύζυγο του Μπέτυ Βαλάση τον αποκαλούσαν “ο άντρας μας!”
Μόνη στην πίστα, τη σώζει ο …”Ανδρέας” με το ζιβάγκο!
Ανάμνηση χαμόγελου, το στιγμιότυπο της βραδιάς που μαζί με άλλους δημοσιογράφους βρέθηκαν στο ίδιο κέντρο και σε διπλανό τραπέζι με Ανδρέα Παπανδρέου, Μελίνα και την παρέα τους. Σηκώνεται να χορέψει για να παρασύρει στην πίστα την Μελίνα και να προκύψει φωτογραφικό ενσταντανέ για την εφημερίδα. Εκείνη δεν τσιμπάει, πετάγεται όμως ο Ανδρέας και γονατιστός μπροστά της κρατάει τον ρυθμό με παλαμάκια! Το “θέμα” βγήκε και με το παραπάνω!
Χαμένες γεύσεις εμπόλεμων φιλιών
Υπάρχουν πολλές ατάκες στο “Κίτρινο Υποβρύχιο” λόγια αγαπημένων δημιουργών. Ενδιαφέρουσες οι αναφορές στους “κακούς χαρακτήρες”, μήπως από κρίση μεγαλείου; αναρωτιέται. Για κάθε ενδεχόμενο ακολουθούν κι άλλες εκδοχές..
Σκόρπια λόγια δικά της, μαρτυρούν ονειροπόλα καρδιά:
“Φιλάω σκοπιά σε σχέδια που ξέφτισαν”.
“Χαμένες γεύσεις εμπόλεμων φιλιών σαν να μην υπήρξαν ποτέ”,
“Αποφάγια ερώτων”.
“Η μυρωδιά του καμένου παρελθόντος δημιουργεί προυποθέσεις μιας χαλαρωτικής σχεδόν θεραπευτικής μαστούρας”.
“Άντρες φαντάσματα, ένας πήλινος στρατός αγοριών που με κοίταξε, με διεκδίκησε, με χώρισε, με πόνεσε, με
ερωτεύτηκε, με πούλησε”.
Οταν η ίδια γίνεται η….”γνωστή” της!
Αναφερόμενη η Σεμίνα στην … “γνωστή” της, όπως αποκαλεί τον εαυτό της, όταν δεν τον θέλει καθόλου, γράφει:
“Στα μάτια της, βαθιά πίσω από το άσπρο, κοχλάζει μια κόκκινη λίμνη δακρύων που δεν χύθηκαν και δεν θα χυθούν ποτέ. Δεν πρόκειται για δάκρυα καθημερινών θλίψεων. Είναι πιο πηχτά, πιο βαριά, και πιο αλμυρά, αφού είναι πλούσια σε περιεκτικότητα χαμένων ονείρων. Περιέχουν, επίσης, διαλυμένα κύτταρα διαλυμένου εαυτού, υπολείμματα ανεκπλήρωτων σχεδίων, με δυο λόγια τρισεκατομμύρια κομματάκια από τίποτε. Για αυτό είναι και βαριά, είναι ασήκωτο το τίποτε.”
Απόσπασμα από το “Κίτρινο Υποβρύχιο” Συστάσεις επι της ουσίας
“Υπολογίζω πως πρέπει να έχω φορέσει πολλά διαφορετικά χαμόγελα, για τις ανάγκες εκπομπών συναναστράφηκα από προέδρους δημοκρατίας και πρωθυπουργούς μέχρι μαχαιροβγάλτες και ναζιστές, αλλά ποτέ δεν έζησα μέσα σε τέτοιο πολτώδη και δύσοσμο αχταρμά, όπως αυτός της συγκεκριμένης εποχής. Έπαιξα κι εγώ (εμπορικό) θέατρο στη δημοσιογραφία και στην τηλεόραση, αλλά ποτέ δεν τα έμπλεξα με τον θιασάρχη, και ποτέ δεν ανταλλάξαμε υπηρεσίες, πλην εκείνων του νόμιμου συμβολαίου. Τώρα παρατηρώ νέους κανόνες παντού