Πέρασε μία περίοδο μεγάλης κρίσης, αλλά η Serie A είναι και πάλι εδώ! Προσαρμοσμένη πλέον στον σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού και απαλλαγμένη από τις παθογένειες του παρελθόντος, το ιταλικό πρωτάθλημα δεν έχει πια να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Τουλάχιστον από πλευράς θεάματος και τρόπο παιχνιδιού των ομάδων που απαρτίζουν την κορυφαία κατηγορία της Ιταλίας.
Μετά το πέρας των 2 πρώτων αγωνιστικών, το άλλοτε «μίζερο» πρωτάθλημα του 0-0 και του 1-0, έχει μετατραπεί σε μία θεματική λίγκα, με πολλά γκολ, ανατροπές και πλούσιο θέαμα. 20 παιχνίδια με 64 γκολ, δηλαδή 3,2 τέρματα ανά παιχνίδι, ενώ στα 12 από τα 20 ματς των δύο αυτών πρώτων αγωνιστικών, έχουν επιτευχθεί τουλάχιστον 3 τέρματα! Πραγματικά εντυπωσιακός απολογισμός.
Οι 10 από τις 20 ομάδες, μετρούν τουλάχιστον 20 τελικές προσπάθειες σε 2 αγώνες, προσθέστε και ότι σε 6 παιχνίδια δεν νίκησε τελικά η ομάδα που προηγήθηκε.
O ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες, είναι ο Τσίρο Ιμόμπιλε της Λάτσιο με 12 (οι 7 on target) και τον ακολουθεί ο 1ος σκόρερ του περυσινού πρωταθλήματος, ο Ντουβάν Ζαπάτα της Αταλάντα με 10 (οι 6 on target).
Τι λείπει πλέον από τη Serie A, για να «αγγίξει» το τέλειο; Ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός στην κούρσα του τίτλου. Θα μπορέσει κάποια ομάδα εφέτος να «κοντράρει» μέχρι τέλους την επί 8 συναπτά έτη πρωταθλήτρια Γιουβέντους; Τουλάχιστον με αυτό το μικρό δείγμα των δύο πρώτων αγωνιστικών, φαίνεται ότι δύο ομάδες μπορούν να βάλουν δύσκολα στη «Γηραιά Κυρία».
Η Νάπολι απέδειξε και στο πρόσφατο ντέρμπι του Τορίνο, ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την ομάδα του Μαουρίστσιο Σάρι. Το ίδιο και η Ίντερ, που με τον Αντόνιο Κόντε στον πάγκο της, έχει αυτό που της έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Την σοβαρότητα.
Περιμένουμε λοιπόν να δούμε πως θα εξελιχτεί η Serie A, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην ανταγωνιστικότητα. Γιατί το θέαμα και ο υψηλός ρυθμός είναι εξασφαλισμένα.