Του Νίκου Σηφάκη…
Η ανάδειξη ενός επενδυτικού κόμβου για θέσεις εργασίας είναι το βασικό χαρακτηριστικό που αναδείχθηκε από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εστάλη μήνυμα σε ομάδα Ελληνοαμερικανών επενδυτών, αλλά και η δυναμική που αναπτύσσεται από μία επίσκεψη σε υψηλό επίπεδο. Η Ελλάδα πρέπει να είναι φιλική προς τις ξένες επενδύσεις, κυρίως δε όταν δεν υπάρχουν εντάσεις στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, γεγονός που αναπτύσσει έτι περαιτέρω την αισιοδοξία για την αποκλιμάκωση τέτοιων φαινομένων.
Βεβαίως καλή είναι η διπλωματία, ωστόσο οι εξελίξεις τρέχουν και είναι λογικό αναρωτηθεί κανείς τι θα γίνει στο μέλλον επί της ουσίας.
Και τούτο διότι προκύπτουν ερωτήματα.
Κατά πόσο θα μας ωφελήσει και σε ποιο βαθμό η υπόθεση του αγωγού Eastmed;
Επειδή χύθηκε αρκετό μελάνι σχετικά με αυτό το ζήτημα, οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία δεν μπορούσε να καθυστερήσει περισσότερο.
Όμως θα ήταν αρκετά φιλόδοξο να πιστέψουμε ότι πρόκειται για ένα έργο το οποίο θα ολοκληρωθεί στα αμέσως προσεχή χρόνια.
Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική
Από την στιγμή που θα ανάψει το πράσινο φως, επισήμως πλέον, από τις κυβερνήσεις των εμπλεκομένων κρατών, πρέπει να περάσουν τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί ο κατάλογος των επενδυτών. Θα ακολουθήσουν πολύχρονες μελέτες σχετικά με το εάν όλο αυτό είναι κερδοφόρο ή όχι και σε ποιο βαθμό.
Υπάρχει επίσης η διστακτικότητα της Ιταλίας διότι αγωγός χωρίς την Ιταλία δεν μπορεί να υπάρξει, δεδομένου ότι ο σχεδιασμός στην κατάληξή του αφορά την χώρα στην άλλη άκρη του Ιονίου. Η Ιταλία να σημειώσουμε ότι διαθέτει ισχυρότατο αλιευτικό στόλο, είναι μία χώρα που σε γενικές γραμμές διστάζει να προχωρήσει σε συμφωνίες ενεργειακού επιπέδου με άλλες χώρες και εκτιμάται ότι εάν ο αγωγός έχει προοπτική, η Ιταλία τελικώς δεν θα διστάσει.
Επομένως, η Ελλάδα μετά και τις άριστες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως επιβεβαιώθηκε στην Ουάσινγκτον, χρειάζεται τρία απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να πετύχει τον στόχο της. Απαιτούνται
Εθνική Ομοψυχία
Διπλωματική θωράκιση, όπως η συμφωνία για τον Eastmed
Στρατιωτική ενίσχυση
Είναι τρία κομβικής αξίας σημεία, τα οποία διαμορφώνουν μία Ελλάδα ισχυρή, αποφασιστική, η οποία στον ενεργειακό χάρτη μπορεί να διαμορφώσει την δική της δυναμική. Το ερώτημα που τίθεται έπειτα από όλα αυτά είναι εάν η Τουρκία θα συνεχίσει να είναι απομονωμένη. Η γειτονική μας χώρα συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της στην Ευρώπη αλλά και σε πολλά κράτη της νοτιοανατολικής Μεσογείου που τη βλέπουν ως έναν επικίνδυνο (και προφανώς απρόβλεπτο) εχθρό, και για τον λόγο αυτόν η χώρα μας επιβάλλεται να συνεχίσει να διατηρεί τις υπεράριστες σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο.
Πολιτικοί παρατηρητές, μιλώντας στο «Κανάλι Ένα», εξηγούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, πολλώ δε μάλλον στη σημερινή εποχή όπου υποβόσκουν μία σειρά από σημαντικά ζητήματα έτοιμα να «εκραγούν», επιθυμούν διακαώς οι χώρες -μέλη του ΝΑΤΟ να μην έχουν προβλήματα μεταξύ τους. Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία είναι φανερό ότι ποντάρει στον εκβιασμό προκειμένου να αποκομίσει έστω και το ελάχιστο πολιτικό, οικονομικό ή γεωστρατηγικό όφελος. Μία δεύτερη σύγκρουση μεταξύ μελών της Νατοϊκής συμμαχίας είναι το τελευταίο που θα επιθυμούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Όπως επισημαίνουν οι ίδιοι παρατηρητές, σε μία τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουν αμέτοχες, γεγονός που εξασφαλίζει κατά το δυνατόν στη χώρα μας μία αρκετά μεγάλη περίοδο εξωτερικής ηρεμίας.
Βεβαίως, η στρατιωτική ενίσχυση που αναφέραμε προηγουμένως, σημαίνει αυτομάτως ότι θα προέρχεται κατά κύριο λόγο από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, ενώ χώρες με μεγάλη στρατιωτική ισχύ, όπως παραδείγματος χάρη η Γαλλία, προκειμένου να συναινέσουν σε μία τέτοια σημαντική για την Ελλάδα προοπτική, είναι λογικό να ζητήσουν να γίνουν μέρος αυτού του στρατιωτικού «παιχνιδιού».
Και η Ελλάδα προκειμένου να μην είναι ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης, αλλά αντιθέτως να ενισχύσει την σταθεροποιητική της δράση και την ηγετική επιρροή στα Βαλκάνια, είναι υποχρεωμένη να συναινέσει και προφανώς θα το πράξει. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μία σχέση δυνατών “παικτών” στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι και η χώρα μας πρέπει να βρει (και θα βρει) τον δικό της χώρο…