Του Νίκου Μπουρσινού…
Ετοιμαζόμουν να γράψω για τα κρούσματα στον καταυλισμό των Ρομά στη Λάρισα και ο κ. Τσιόδρας μου έδωσε μια υπέροχη ασίστ, οφείλω να ομολογήσω.
Την Παρασκευή, 10 Απριλίου, ο καθηγητής, που είναι αναμφίβολα ο πιο αναγνωρίσιμος συμπατριώτης μας, πλέον, υπερέβη τον επιστήμονα και ανέδειξε με τον καλύτερο, κατά την γνώμη μου, τρόπο τον Άνθρωπο.
Αναφερόμενος στο θέμα της Λάρισας, είπε, μεταξύ άλλων: «Δεν μπορούν να είναι “αποδιοπομπαίοι τράγοι” και στόχοι μίσους. Δεν είναι απειλή, είναι ευάλωτη ομάδα», προσθέτοντας: «Δεν υπάρχει χώρος για μίσος, φόβο, διχασμό και διαιρέσεις στην κοινωνία μας. Αυτό που θα μας βοηθήσει είναι η ενότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ μας»
Την ίδια μέρα, η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ανέβασε στο τουίτερ ένα λιτό κείμενο: «Στη σημερινή του ενημέρωση ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας και σεβασμού του πολίτη που αξίζει να ακούσουμε όλοι».
Αισθάνθηκα υπερήφανος ως πολίτης, ως άνθρωπος, ως δημοσιογράφος! Ο άνθρωπος που από τα χείλη του κρέμεται κάθε απόγευμα ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου είχε, όντως, παραδώσει μάθημα δημοκρατικού ήθους και ανθρωπιάς, δικαιώνοντας έτσι και τον επιστήμονα Τσιόδρα, γιατί αν η επιστήμη δεν εμπεριέχει, στην πράξη, τον ανθρωπισμό, καταντά μια χρήσιμη μεν, αλλά λειψή τεχνοκρατία.
Από την πλευρά της, η Πρόεδρος, μετά το μήνυμα ισότητας που είχε αποστείλει πριν λίγο καιρό, επανήλθε για αναδείξει τις αξίες εκείνες που πολλοί, όχι απλώς λησμονούμε, αλλά και γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια.
Είμαι σίγουρος ότι πολλά πρόσωπα πολιτών και πολιτικών θα «ξίνισαν» και με τους δύο. Αναμενόμενο, αφού τα λόγια τους ήταν ένα ισχυρότατο ράπισμα σε ιδέες που δηλητηριάζουν τις, κατά τα άλλα, σύγχρονες κοινωνίες και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς, καιρούς οδύνης και δακρύων. Ράπισμα σε εκείνους που γνωρίζουν ως μόνα δάκρυα τα …κροκοδείλια. Ράπισμα σε πολυπράγμονες, υπερφίαλους αλαζόνες, στους, στα λόγια, δημοκράτες, που επικαλούνται την δημοκρατία μόνο όταν συμπίπτει με τα συμφέροντα τους.
Χρησιμοποιώ την επιθετική λέξη ράπισμα, όχι επειδή μου αρέσει, αλλά επειδή είναι αυτή που έχει επικρατήσει, κακώς, σε τέτοιες περιπτώσεις. Εν τούτοις, η πιο ακριβής λέξη είναι αυτή που ήδη έγραψα: μάθημα. Και όλοι χρειαζόμαστε μαθήματα, όποιες ιδέες, όποιες απόψεις κι αν έχουμε.
Ο έξυπνος άνθρωπος, ό,τι και να πιστεύει, πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμος να αμφισβητήσει, να αναθεωρήσει, ακόμα και αυτά τα οποία θεωρεί θέσφατα, πλην εκείνων, βεβαίως, που αποτελούν πανανθρώπινες, διαχρονικές αξίες. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η μισαλλοδοξία, ο… ξερολισμός, εξ όσων γνωρίζω, ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται σε αυτές.
Ο λόγος, τόσο του κ. Τσιόδρα, όσο και της κας Σακαλλαροπούλου, ήταν λόγος καταλλαγής και σωφροσύνης. Ταιριάζει, μάλιστα, θαυμάσια και με την ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Το λέω, όχι μόνον επειδή έχει διαρρεύσει ότι ο Σ. Τσιόδρας είναι βαθειά θρησκευόμενος, αλλά σε αντίθεση με τους κατ΄επίφασιν χριστιανούς, που τα κοινωνικά τους πιστεύω συγκρούονται ανελέητα με τα θρησκευτικά τους.
Ήταν ευτυχής η συγκυρία, μέσα στην παγκόσμια δυστυχία που μας περιβάλλει, αυτά τα λόγια. Υποθέτω πως όσοι\ες αγωνίζονται για πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα, θα ένιωσαν αίσθημα δικαίωσης και οι αδικημένοι θα αισθάνθηκαν ότι εκείνος που, κατά κάποιον τρόπο, έχει αναλάβει τις τύχες μας αυτόν τον καιρό, διέπεται από αίσθηση δικαιοσύνης, σε αντίθεση με πολλούς άλλους.
Επιπροσθέτως, και σε ένα διαφορετικό επίπεδο, δικαιώνονται και όσοι\ες προειδοποιούσαν από την αρχή αυτής της πανδημίας ότι πρέπει να παρθούν μέτρα για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, όπως οι πρόσφυγες, οι Ρομά, οι άστεγοι, όλοι εκείνοι που συχνά συναντούν την αδιαφορία και, κάποιες φορές, την χλεύη των…ευυπόληπτων.
Ελπίζω ότι οι περισσότεροι\ες, θα δώσουμε στους εαυτούς μας την ευκαιρία και την «πολυτέλεια» να σκεφτούμε αυτά που είπε ο καθηγητής. Υπάρχουν πάντοτε, βεβαίως, οι…κακοί μαθητές, τα αγύριστα μυαλά, που κανείς Τσιόδρας δεν θα πετύχει να τους τα αλλάξει.
Δεν πειράζει! Σε κάθε τάξη υπάρχουν και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.