Του Δημήτρη Αντωνόπουλου
”Ήταν ο Mark που ονόμασε το άλμπουμ”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο σπουδαίος Greg Dulli των Afghan Whigs στο σχετικό δελτίο τύπου.
Είναι σίγουρο, πως ένα νέο άλμπουμ της μπάντας από το Σινσινάτι, είναι πάντα η καλύτερη είδηση για τον κόσμο του Rock & Roll, όμως υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό και ιδιαίτερο εδώ.
Δεν έχουμε να κάνουμε δηλαδή απλά και μόνο με την δισκογραφική επιστροφή των μοναδικών Afghan Whigs, αλλά με το τελευταίο ίσως ουρλιαχτό του λύκου της ροκ.
Ο χαρακτηρισμός δεν είναι τυχαίος, ούτε καν υπερβολικός.
Η φωνή του Mark Lanegan, που συμμετέχει με δύο τραγούδια στο ”How Do You Burn?” των Afghan Whigs, δεν ήταν απλά μεγάλη, σπάνια, μοναδική, ιδιαίτερη, κορυφαία, όπως έχει γραφτεί (εύστοχα) απο τα πρώτα του βήμματα ήδη, με το περίφημο σχήμα των Screaming Trees.
‘Ηταν κάτι πολύ πιο δυσεύρετο και σπάνιο από όλα αυτά μαζί.
Ο Lanegan, ήταν στην ουσία ο αυθεντικός ροκ – σαμάνος μιας ολόκληρης γενιάς που κατάφερε να επιβιώσει κόντρα σε όλα.
Αυτός που ξεπέρασε τελικά την ιδία την εποχή που τον ανέδειξε, για να μας θυμίσει έτσι, πως οι χαρισματικοί ποιητές σαν εκείνον δεν κατατάσσονται στ’ αλήθεια σε εποχές.
Ούτε σε φόρμες η ετικέτες.
Η φωνή του, ναι, ήταν σίγουρα το απόλυτο θείο δώρο για ένα ροκ (και όχι μόνο) ερμηνευτή, όμως ο λύκος που ούρλιαζε πίσω και μέσα από τις αξεπέραστες ερμηνείες του ήταν κάτι περισσότερο απο αυτή την καταπληκτική φωνή.
Ο Mark Lanegan, ήταν ο Sinatra του σύγχρονου ροκ.
Και ο Sinatra, δεν ήταν μόνο η μεγαλύτερη φωνή όλων των εποχών, ήταν πριν απ’ όλα, αυτός που ήταν.
Ήταν με δυο λόγια ο κατάλληλος άνθρωπος, με το κατάλληλο χάρισμα.
Τέτοια περίπτωση (τηρουμένων των αναλογιών) ήταν και ο Mark.
Ο λύκος, αν προτιμάτε, για τους πολύ φανατικούς θαυμαστές της ξεχωριστής τέχνης του.
O Greg Dulli, είναι σίγουρα ένας πολύ δύσκολος άνθρωπος.
Γνωστά πράγματα αυτά.
Είχα τη χαρά μάλιστα να φιλοξενήσω πριν απο μερικά χρόνια στην εκπομπή μου μια αποκλειστική συνέντευξη του, όπου μοιράστηκε πολλά και σημαντικά με τους ακροατές, σε μια μάλλον σπάνια εξομολογητική διάθεση τότε.
Όμως, έχω την εντύπωση, πως ο Dulli γνωρίζει καλά την ευλογία και την σπάνια τύχη αυτής της τελευταίας του συνεργασίας με τον Lanegan, λίγο καιρό μάλιστα πριν ο τελευταίος εγκαταλείψει τόσο αναπάντεχα τον πλανήτη.
Ίσως μάλιστα ο έντονα εγωκεντρικός, συχνά αντιφατικός επίσης, μα και τόσο πολύ ταλαντούχος μαζί ηγέτης των Afghan Whigs, να στέκεται με ικανοποίηση για πρώτη φορά κάτω απο τη σκιά κάποιου άλλου.
Γιατί αυτή η σκιά, είναι η σκιά του Mark Lanegan, σε έναν αποχαιρετισμό που έχει βέβαια μοναδική αξία ως στιγμή μα και ως ντοκουμέντο μιας ολόκληρης πορείας.
Το νέο άλμπουμ των Afghan Whigs αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 9 Σεπτεμβρίου, με το (εξαιρετικό) ”Getaway” να είναι το πρώτο τραγούδι που η μπάντα έχει επιλέξει να μοιραστεί ήδη εδώ και λίγες μέρες με το κοινό της.