Έχουν ήδη συμπληρωθεί δέκα ημέρες από την Παρασκευή 24 Ιουλίου, την ημέρα που, παρουσία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, άρχισε να λειτουργεί ως τζαμί.
Με αυτόν τον θλιβερό τρόπο έρχεται στην επικαιρότητα ένα τραγούδι που είχε γραφτεί από την Ντιάνα Τζοβόλου και μελοποιήθηκε από τον Χριστόφορο Γερμενή, για να το ερμηνεύσει ο Νότης Σφακιανάκης στο άλμπουμ “Μνήμες” του 2007.
Ένα τραγούδι που αναφέρεται στις αλησμόνητες ελληνικές πατρίδες της Ανατολής και την Αγιά Σοφιά, όπου “οι μεμέτηδες δανείζονται τα θεία”…
Στίχοι:
Μία τσιγγάνα μου ‘χε πει πως είμαι απ’ το Αϊβαλί κι εγώ θυμήθηκα τα λόγια του παππού μου.
Στη Σμύρνη έφτιαχνε γλυκά και η γιαγιά μπαχαρικά μέσα στο σπίτι του πατέρα του δικού μου.
Τα χρόνια που ‘μουν πιο μικρός, αναρωτιόμουν συνεχώς γιατί ‘χε πάντα το μπαούλο γυαλισμένο.
Και πριν πεθάνει μου ‘χε πει να του φυλάξω το κλειδί κι είδα το βλέμμα το στερνό του φοβισμένο.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.
Έφυγε δίχως παιδεμό, μα έζησε ξεριζωμό αυτήν την λέξη την πρωτάκουσα στα έξι.
Είχα ρωτήσει να μου πει την ιστορία απ’ την αρχή κι όπως μιλούσε έσταζε αίμα η κάθε λέξη.
Γι’ αυτό το άνοιξα κι εγώ το κασελάκι το παλιό κι είδα τα λίγα που ‘χε πάρει, τα κρυμμένα.
Κανέλα, σμύρνα και νερό απ’ τα παράλια θαρρώ και λίγο χώμα από τα μέρη τα κλεμμένα.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά γι’ αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά γιατί μεμέτηδες δανείζονται τα θεία.