Θρήνος στο παγκόσμιο πόλο και γενικότερα στον παγκόσμιο αθλητισμό για τον θάνατο του Τίμπορ Μπένετεκ. Ο Ούγγρος -με την τεράστια προσφορά στο άθλημα τόσο ως παίκτης, όσο κι ως προπονητής- άφηστε την τελευταία του πνοή σε ηλίκία μόλις 48 ετών, καθώς έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, την οποία έδωσε χωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτα και προφανώς γι’ αυτό το λόγο στις 4 Μαϊου παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά από την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ουγγαρίας.
Η δήλωσή που είχε κάνει τότε:
«Αποχωρώ από όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με το πόλο και τα επόμενα χρόνια, θα συμμετάσχω ως απλός φίλαθλος στη ζωή του ουγγρικού πόλο.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω την ομάδα της Ουίπεστ, για τα τριάμισι χρόνια που πέρασα στο κλαμπ, κατά τη διάρκεια των οποίων έλαβα πολλή αγάπη, υποστήριξη και εμπιστοσύνη από τους ηγέτες του συλλόγου, ειδικά από τον πρόεδρο Πέτερ Λόβας.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε όλους τους νέους αθλητές που κατάφερα να διδάξω. Μου άρεσε πολύ να είμαι προπονητής. Είχα σχεδόν την ίδια χαρά, όταν και έπαιζε πόλο. Είμαι περήφανος για την ομάδα με την οποία συνεργάστηκα.
Συνολικά, μπορώ να πω ότι τόσο ως ομοσπονδιακός τεχνικός όσο και ως προπονητής στους νέους, έκανα ό, τι μπορούσα, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να κερδίσω τα πάντα, αλλά δεν θέλω να ακούγομαι και να είμαι στεναχωρημένος.
Στην σπουδαία του καριέρα αναδείχθηκε 6 φορές πρωταθλητής Ουγγαρίας κι άλλες τόσες κατέκτησε τον τίτλο στην Ιταλία. Στις πέντε συμμετοχές του σε Ολυμπιακούς Αγώνες κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια σε Σίδνεϊ, Αθήνα και Πεκίνο και με το φοβερό αριστερό του χέρι οδήγησε την Ουγγαρία στην κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 2003 και του Πανευρωπαϊκού το 1997.
Ως προπονητής της Εθνικής Ουγγαρίας κατέκτησε τo Παγκόσμιο του 2013 κι ένα χρόνο μετά τη 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό.
Από τα πολυάριθμα ατομικά βραβεία που κέρδισε στην καριέρα του, ξεχωρίζει η ανάδειξή του στην καλύτερη ομάδα της Ουγγαρίας για τον 20ο αιώνα, ενώ ψηφίστηκε τέσσερις φορές ως κορυφαίος παίκτης της χρονιάς στη χώρα. Το 2015 έγινε μέλος του Hall of Fame του υγρού στίβου.