Το πιο έντονο συναίσθημα που μου προκάλεσε το χθεσινό 1-5 στο υποτιθέμενο ντέρμπι, είναι η θλίψη. Θλίψη για το πόσο μακριά έχει φύγει ο Ολυμπιακός από τις άλλες ομάδες, στηριζόμενος σε ποδοσφαιρική λογική. Δεν θα συμφωνήσω με τους περισσότερους που μιλούν για έναν εκπληκτικό Ολυμπιακό που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα του στο ντέρμπι του Oλυμπιακού Σταδίου. Συγχωρέστε με, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν τα απαραίτητα στον αγωνιστικό χώρο, παίζοντας… μόνοι τους. Δεν υπήρχε αντίπαλος χθες. Κάποιες καρικατούρες βολόδερναν στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς πλάνο, μία ομάδα που δεν θύμιζε σε τίποτα τον ισχυρό σύλλογο του παρελθόντος.
Συμφωνώ, ο Ολυμπιακός έχει τα χρήματα και μπορεί να παίρνει καλούς ποδοσφαιριστές. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Έχει ένα πλάνο, έχει ανθρώπους όπως ο Καρεμπέ, ο Μοντεστό με τεχνογνωσία, κρατάει έναν προπονητή για μεγάλο διάστημα που μπορεί να δουλέψει, χωρίς να πλανάται από πάνω του η λαιμητόμος και γι΄αυτό έχει καταφέρει να ανέβει επίπεδο και να μπορεί να κοιτάζει στα μάτια ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ. Άρα να τελειώνει αυτή η…καραμέλα με το υψηλό μπάτζετ του Ολυμπιακού.
Για παράδειγμα ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει το χαμηλότερο μπάτζετ από όλες τις ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να υποβιβαστεί πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα. Εγώ βλέπω όμως ότι είναι 8ος στη βαθμολογία, με μόλις έναν βαθμό λιγότερο από τον 7ο Βόλο και την Τετάρτη ετοιμάζεται για την πρόκληση του ημιτελικού στο κύπελλο Ελλάδος, απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδος και αφού νωρίτερα απέκλεισε Ατρόμητο και Παναθηναϊκό. Έχει όμως ποδοσφαιρική λογική. Πήρε έναν νεαρό προπονητή, δεν «ξήλωσε» όπως κάνουν οι περισσότεροι, την ομάδα που κέρδισε την προαγωγή στη μεγάλη κατηγορία, «έψαξε» και βρήκε φτηνές και ποιοτικές λύσεις και απολαμβάνει δικαιωματικά την επιτυχία.
Ποια είναι η ποδοσφαιρική λογική του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού, τα τελευταία χρόνια; Αλλάζουν τους προπονητές, τους παίκτες, τους τεχνικούς διευθυντές σαν τα πουκάμισα, χωρίς κανένα βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο πλάνο. Όλα στην τύχη… Με την τύχη όμως δεν πας πουθενά. Έτσι στο τέλος της ημέρας παίρνουν αυτό που αξίζουν. Την παταγώδη αποτυχία. Για να πετύχεις πρέπει πρώτα να «χτίσεις». Και όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι πλην του Ολυμπιακού, άγνωστο γιατί το κάνουν, απέτυχαν να δημιουργήσουν ομάδες με προοπτική. Με συνεχείς λανθασμένες επιλογές κάνουν έναν βήμα εμπρός και τρία πίσω και κυνηγούν την ουρά τους. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.
Τελικά αυτή είναι μία εξέλιξη που δεν ωφελεί ούτε τον Ολυμπιακό. Δεν είναι καλό να παίρνει το πρωτάθλημα «περπατώντας», παίζοντας ουσιαστικά αντίπαλος, μόνο με τον κακό του εαυτό. Χρειάζεται τον ανταγωνισμό, την πίεση, γιατί έτσι θα έχει ο κίνητρο να γίνει καλύτερος και βέβαια να μην αναγκάζεται να παίζει στο πρωτάθλημα με το 30 ή το 40% της έντασης και ξαφνικά μετά από τρεις ημέρες να πρέπει να παίζει στο 100%, όταν έχει να αντιμετωπίσει κάποιον ισχυρό αντίπαλο στην Ευρώπη.
Δεν βλέπω λοιπόν πως μπορεί να κλείσει αυτή η «ψαλίδα» μεταξύ του Ολυμπιακού και των υπολοίπων, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Χρειάζονται δραστικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, αποφασιστικότητα και κατάλληλοι άνθρωποι που θα μπορέσουν να δημιουργήσουν προοπτικές. Είναι άραγε έτοιμοι για «ξήλωμα» και χτίσιμο από την αρχή σε στέρεες βάσεις;