Στην επικαιρότητα ήρθε και πάλι τις τελευταίες ημέρες ο μουσουλμανικός φανατισμός, μετά τα αιματηρά γεγονότα σε Γαλλία και Αυστρία.
Στο βιβλίο του «Η μάστιγα της Ασίας», όπου περιγράφεται η Καταστροφή της Σμύρνης το 1922, ο τότε Πρόξενος των ΗΠΑ στην μητρόπολη του Ελληνισμού της Ιωνίας Τζωρτζ Χόρτον, αναλύει μεταξύ άλλων αρκετά στοιχεία της μουσουλμανικής θρησκείας.
Τα όσα έγραψε πριν από 90 και πλέον χρόνια, παραμένουν επίκαιρα, γι’ αυτό και αξίζει να τα παραθέσουμε.
Συγκεκριμένα στο Κεφάλαιο 33 με τίτλο «Μωαμεθανισμός και Χριστιανισμός» γράφει:
«Ένα στοιχείο της δύναμης της μωαμεθανικής θρησκείας είναι το ότι είναι ειλικρινής και δίνει ελεύθερο πεδίο στα πάθη και τα ορμέμφυτα της κατώτερης ανθρώπινης φύσεως.
Οτιδήποτε κι αν λέγουν οι διδασκαλίες του Κορανίου σχετικά µε τη διάδοση του δόγματός του µε το σπαθί – γιατί υπάρχει μεγάλος αριθμός ερμηνευτών του βιβλίου αυτού και μπορεί κανένας να βρει όποια ερμηνεία θέλει μέσα σ’ αυτό – δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία σχετικά µε το παράδειγμα που έδωσε ο Μωάμεθ, ο οποίος ίδρυσε το βασίλειό του µε το σπαθί στο χέρι, ήταν οπαδός της πολυγαμίας και ληστής καραβανιών καμηλών και έδινε διαταγές να δολοφονούν τους εχθρούς του.
Αυτό δεν το λέγω για να δυσφημήσω τον Προφήτη, αλλά είναι μια αναφορά πολύ γνωστών ιστορικών γεγονότων.
Το Κοράνι, αν και υποστηρίζει πολλές αρετές, δίνει μεγαλύτερη ελευθερία στα ανθρώπινα πάθη και προσελκύει περισσότερο τον ενστικτώδη άνθρωπο σε σύγκριση με τον ασκητισμό του Χριστιανισμού. Και γι’ αυτό εξαπλώνεται πιο γρήγορα σε πρωτόγονους λαούς που βρίσκονται σε κατώτερο πολιτισμικό επίπεδο».
Προς το τέλος του ίδιου κεφαλαίου ο Τζωρτζ Χόρτον, στέλνοντας διαχρονικά μηνύματα προς τον χριστιανικό κόσμο, σημειώνει:
«Η κυριότερη αιτία για την οποία ο Χριστιανισμός έχασε τόσο πολύ έδαφος προς όφελος του Μωαμεθανισμού και όπως φαίνεται θα χάσει στο μέλλον περισσότερο ακόμα, είναι το ότι ουδέποτε υπήρξε στον κόσμο πολύς πραγματικός Χριστιανισμός.
Η ιστορία των λεγομένων “Χριστιανικών Εθνών” υπήρξε μια μακρά σειρά αιματηρών πολέμων, προδοσίας και ληστείας, ημερών του Αγίου Βαρθολομαίου και Διαµαρτυροµένων που μαρτυρούσαν εξ αίτιας των Καθολικών, διωγμών αγίων και μαγισσών που καίγονταν «επί της πύρας».
Και η κατάσταση ανάμεσα στα “Χριστιανικά Έθνη” που επέτρεψε στους Τούρκους να κάψουν τη Σμύρνη και να σφάξουν τους κατοίκους της ή να κακουργήσουν εις βάρος τους, υπήρξε ένας κολοφώνας ατιμίας και αίσχους που δείχνει ότι ο κόσμος γίνεται ολοένα και λιγότερο Χριστιανικός, όσο περνούν τα χρόνια.
Αν ο Χριστιανισμός δεν περισωθεί μέσα στις χώρες όπου υπάρχει έστω και κατ’ όνομα, θα καταστραφεί και ο πολιτισμός των χωρών εκείνων θα καταστραφεί μαζί του».