Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
ΖΉρωας του μυθιστορήματος, «Συγγνώμη που αργά σ΄ αγάπησα” του πολυβραβευμένου ελληνοιταλού συγγτραφέα Κωνσταντίνου Σάλη, είναι ο Ρομπέρτο, ιταλός, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολη.
Ο ίδιος διηγείται όλη του τη ζωή, τους προβληματισμούς, τις φοβίες, την θλίψη που τον βαραίνει, τις σχέσεις του, και τις ρομαντικές του περιπέτειες κυρίως με τις γυναίκες σ΄έναν παιδικό του φίλο και συγγραφέα στο Σορέντο.
Του ζητάει, αφού πρώτα του αποκαλύπτει πως έχει καρκίνο, να γράψει ένα βιβλίο βασισμένο στη ζωή του. Αμέσως μετά ανοίγει ένα μαγνητοφωνάκι κι αρχίζει να διηγείται στιγμές από τα παιδικά, τα εφηβικά και τα ώριμα χρόνια.
Έτσι μαθαίνουμε, πως από μικρός ήθελε να είναι νικητής της ζωής, πως είχε προβληματικές σχέσεις με τους γονείς του που στα μάτια του έμοιαζαν σαν αρειανοί και κυρίως με τον πατέρα του που μισούσε.
Μαθαίνουμε επίσης μέσα από μια γρήγορη, μεστή γραφή, διανθισμένη με υπόγειο χιούμορ που κρατάει κάθε στιγμή το ενδιαφέρον του αναγνώστη, για το ταξίδι του Ρομπέρτο στην Αθήνα την εποχή που πήρε το πτυχίο του, για τα συναισθήματα φόβου που τον διακατείχαν, και βέβαια ανάμεσα σε πολλά άλλα, για ένα εφιαλτικό όνειρο με τη γιαγιά του να του λέει πως του κρατάει δωμάτιο στον Παράδεισο!
Φοβάσαι να ζήσεις
Από τη στιγμή που ο Ρομπέρτο βλέπει αυτό το τραγικό όνειρο σπεύδει για εξετάσεις και τότε ο εφιάλτης αποδεικνύεται προφητικός καθώς μαθαίνει πως έχει τρείς εστίες στους πνεύμονες!
Κάπου αλλού όμως εστιάζει το πρόβλημα ο γιατρός του.
“Φοβάσαι να ζήσεις” του λέει “είσαι μπλοκαρισμένος”.
Εκείνος σε στάση αναμονής για το χειρότερο καταλαβαίνει πως ποτέ δεν είσαι αρκετά προετοιμασμένος για τις κακές ειδήσεις, άρα δεν ωφελεί να τις σκέφτεσαι.
Συνειδητοποιεί επίσης πως οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας με το γνωστό ρεφρέν “αύριο θα αλλάξω” δεν είναι παρά μια μεγάλη παγίδα.
Αναζητώντας την αδερφή ψυχή
Με το σκεπτικό πως η ζωή θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο, ο Ρομπέρτο αντιμετωπίζει πλέον φόβους, αμφιβολίες, αγωνίες και άγχη καταλαβαίνοντας πως η τάση του να ελέγχει τα πάντα και να προλαβαίνει τον πόνο είναι η καταδίκη του.
Την ίδια ώρα ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον έρωτα φτιάχνοντας με το παραμικρό μεσα από την φαντασία του σενάρια γνωριμίας και ευτυχίας καθώς έχει μεγαλώσει πιστεύοντας στον κεραυνοβόλο έρωτα και στην αδερφή ψυχή.
“Μεγάλωσα με την πεποίθηση πως την πριγκίπισσα μου θα την αναγνώριζα με την πρώτη ματιά” λέει ο ίδιος την ίδια ώρα όμως προτιμά τις επιφανειακές σχέσεις για να μην πληγώνεται.
Είναι η έλλειψη του εαυτού του που τον κάνει να ψάχνει με τέτοια μανία για την αδερφή ψυχή στηρίζοντας πάντα την ευτυχία του στην εκάστοτε γυναίκα που βρίσκεται πλάι του.
“Το ότι ζητούσα την πριγκιποπούλα μου ήταν ο οπλισμός μου για να μην αισθάνομαι πόνο” ομολογεί σε κάποιο σημείο του βιβλίου.
Σαλπάροντας για την αλήθεια
Ο Ρομπέρτο ζούσε με ψευδαισθήσεις ώς τη στιγμή που αποφάσισε να βγάλει προς τα έξω τον αληθινό του εαυτό “σαλπάροντας” για την ανακάλυψη της αλήθειας. Ηθελε ν΄ αλλάξει τον κόσμο αλλά στο τέλος άλλαξε αυτός.
Για όσα του συνέβαιναν, αναρωτιόταν αν έφταιγε το πεπρωμένο, οι συμπτώσεις, η ατυχία η και ο ίδιος.
Οταν κατάλαβε πως ζούσε επιφανειακά χωρίς να ξέρει να αγαπάει, ένιωσε πως αποφασίζοντας να προκαλέσεις το πεπρωμένο σου που κινείται εχθρικά εναντίον σου, διαπιστώνεις ότι έτσι κινητοποιείται γύρω σου μια σειρά από πράγματα που σε βοηθούν να το αλλάξεις.
Κάνοντας μια συμφωνία αγάπης με τον εαυτό του, του δίνει μια ακόμα ευκαιρία για να αλλάξει προς το καλύτερο πόσο μάλλον όταν αντιλαμβάνεται πως το συναίσθημα του είναι ένας χιονισμένος κάμπος που δεν πατήθηκε ποτέ.
Αποφασίζει να ενωθεί ξανά με την χαρά της ζωής. Ξέρει πια, πως για να είμαστε δυνατοί, πρέπει πρώτα να αγαπάμε τον εαυτό μας και πως για να γίνει αυτό θα πρέπει να τον γνωρίσουμε κατάβαθα.
Οταν φτάσει στο σημείο να πει “και μόνο που υπάρχω αρκεί για να είμαι ευτυχισμένος” θα συνειδητοποιήσει πως αν και έχει απομακρυνθεί από την μοιραία γυναίκα της ζωής του, υπάρχει μια συνέχεια που δεν διακόπτεται”.
Είναι η στιγμή που αφού τον έχουμε παρακολουθήσει να κυνηγάει με αγωνία τον έρωτα μέσα από τρυφερά και ιδιαίτερα αστεία ενσταντανέ, εκείνος θα ομολογήσει στη γυναίκα της ζωής του:”Συγγνώμη που αργά σ΄αγάπησα”
Παρουσίαση του βιβλίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
Το μυθιστόρημα “Συγγνώμη που αργά σ΄ αγάπησα” εμπνευσμένο από την πραγματικότητα, παρουσιάζεται σήμερα στις 7,30 στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά υπό την αιγίδα της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς .Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η στιχουργός Βίκυ Γεροθόδωρου, θα προλογίσει η κ. Ειρήνη Στ.Νταιφά, εντεταλμένη Δημοτική σύμβουλος Πολιτισμού Δήμου Πειραιά.
Θα μιλήσουν για το βιβλίο: Ο δημοσιογράφος Γιώργος Λιάνης, ο Πρόεδρος Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς και συγγραφέας Στέφανος Μίλεσης και ο συγγραφέας του βιβλίου.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαίρη Βιδάλη
Συμμετέχουν πολλοί καλλιτέχνες.