Toυ Νίκου Σηφάκη…
Μπορεί η ενημέρωση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών προς τα κόμματα να αποτελεί μία από τις βασικές της υποχρεώσεις, ωστόσο οι διεργασίες στο διπλωματικό επίπεδο σχετικά με την τουρκική προκλητικότητα, βρίσκονται στο ζενίθ.
Το κερασάκι στην τούρτα αυτού του είδους των ενεργειών μπήκε το πρωί της Τρίτης με το επεισόδιο στη νησίδα Λούλου του Έβρου, αλλά εμπιστευτικές πηγές κάνουν λόγο για ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και προφανώς εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό του τουρκικού κράτους απέναντι σε όσα δικαίως του καταλογίζονται από το σύνολο σχεδόν της διεθνούς κοινότητας.
Αυτή τη στιγμή ο μεγάλος πονοκέφαλος για τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια και την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας ακούει στο όνομα «τρομοκρατία».
Επί ολόκληρες δεκαετίας, η Ελλάδα διατηρείται αλώβητη και έξω από κάθε λογική τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων από εξτρεμιστές και τζιχαντιστές «διαφόρων τύπων» και όπως είναι επόμενο, η χώρα μας θέτει ως βασική της προτεραιότητα την διατήρηση του συγκεκριμένου στάτους, καθώς αποτελεί τον βασικότερο πόλο ηρεμίας, ειρήνης και συνεργασίας των χωρών από τη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Αφρική και την Βαλκανική Ζώνη.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να επισημανθεί, είναι το απρόβλεπτο της τουρκικής πολιτικής.
Η γειτονική χώρα διαχρονικά και με οποιοδήποτε πολιτικό ηγέτη στην κορυφή της πυραμίδας της, σκέφτεται και λειτουργεί πάντοτε με την ίδια λογική.
Είναι μία λογική που θέλει την Τουρκία να διεκδικεί, να διχάζει και να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις όποιες θετική γι’ αυτήν συγκυρίες.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Λιβύη μετά και την απέλαση του πρέσβη της από την Ελλάδα, φανερώνει ακόμη περισσότερο την αδυναμία της να αντισταθεί στις επιθυμίες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Και τούτο διότι η αφρικανική χώρα, μετά τον θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι, είναι πλήρως εξαρτημένη σε πολιτικό, οικονομικό επίπεδο και πολεμικό εξοπλισμό από την Τουρκία, οπότε είναι φυσικό να μην μπορεί να αντιδράσει στις επιταγές του Σουλτάνου.
Όλα αυτά δημιουργούν τεράστιο προβληματισμό στην ελληνική κυβέρνηση και πέρα από τις εργασίες και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, η αλήθεια είναι ότι ο κύριος στόχος της χώρας μας είναι να διατηρήσει το καθεστώς «μη τρομοκρατικών ενεργειών» που έχει διασφαλιστεί με μεγάλο κόπο και διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας.
Είναι όμως λογικό όλα να τίθενται υπό αμφισβήτηση, αφού διανύουμε ημέρες εξαιρετικά δύσκολες και «πονηρές» με ορατό πάντοτε τον κίνδυνο η συνηθισμένη κατάσταση ηρεμίας στην ελληνική επικράτεια να εκτροχιαστεί…
Ο Νίκος Δένδιας ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, γνωρίζει άριστα πως οι συμμαχίες, οι θερμές σχέσεις με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, αλλά και της τριάδας Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου που ούτως ή άλλως συνδέονται στενά σε οικονομικό επίπεδο λόγω του ενεργειακού, αποτελούν εγγύηση σταθερότητας.
Σε αυτό το επίπεδο, το Υπουργείο Εξωτερικών και η κυβέρνηση στο σύνολό της ποντάρουν στη θετική στάση του αμερικανικού παράγοντα.
Οι ΗΠΑ, μέσω ανώτατων κυβερνητικών τους στελεχών, είναι προφανές ότι αντικρούουν τις εξόχως προκλητικές αναφορές του κ. Ερντογάν ότι η Ελλάδα θα πληρώσει τίμημα για την απέλαση του Λίβυου προξένου, ωστόσο έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν ότι η Ουάσινγκτον «ανοίγει και κλείνει» φιλίες, ανάλογα με τα συμφέροντά της στη διάρκεια των όποιων συγκυριών.
Οι πλήρως διασταυρωμένες πληροφορίες μας κάνουν λόγο για συνεχείς συζητήσεις του Υπουργείου Εξωτερικών με τις διπλωματικές αποστολές των εμπλεκομένων χωρών στην Αθήνα, αλλά και για το γεγονός ότι οι πρεσβείες ενημερώνουν διαρκώς τους αρμοδίους του ελληνικού ΥΠΕΞ σχετικά με την όποια πληροφόρηση διαθέτουν σε μυστικό και «μη ορατό» επίπεδο.
Συνεπώς, η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξαιρετικά κρίσιμη καμπή που όμοιά της δεν έχει υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες σε ό,τι αφορά την διπλωματία και κυρίως η στόχευσή της επικεντρώνεται στο τεράστιο ζήτημα της ασφάλειας από τρομοκρατικές επιθέσεις.
Φυσικά, το τι θα πράξει ο κ. Ερντογάν με σκοπό να πιέσει την Ευρώπη έχοντας ως «σύμμαχό» του το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, είναι ένα ακόμη ερώτημα.
Κρίσιμο μεν, αλλά στην παρούσα περίοδο η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να επιδείξει πυγμή και στιβαρότητα.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος…